Saturday, November 17, 2012

The 7 Chakras and Their Significance

The 7 Chakras and Their Significance 

Sadhguru - Founder, Isha Foundation

Chakras are energy centers. Although most people have heard of seven chakras, there are actually 114 in the body. The human body is a complex energy form; in addition to the 114 chakras, it also has 72,000 "nadis," or energy channels, along which vital energy, or "prana," moves. When the nadis meet at different points in the body, they form a triangle. We call this triangle a chakra, which means "wheel." We call it a wheel because it symbolizes growth, dynamism and movement, so even though it is actually a triangle, we call it a chakra. Some of these centers are very powerful, while others are not as powerful. At different levels, these energy centers produce different qualities in a human being.
Fundamentally, any spiritual path can be described as a journey from the base chakra, called the "Mooladhara," which is located at the base of the spine, to the "Sahasrar," which located at the top of the head. This journey of movement from the Mooladhara to Sahasrar is from one dimension to another. It may happen in many different ways, and various yogic practices can effect this movement.
Mooladhara is really made up of two terms: "Moola" means the root or source, and "adhar" means the foundation. It is the very basic foundation of life. In the physical body, your energies need to be in the Mooladhara chakra to some extent. Otherwise, you cannot exist. If the Mooladhara chakra alone is dominant, food and sleep will be the predominant factors in your life.
We can speak in terms of lower and higher chakras, but such language is often and too easily misunderstood. It is like comparing the foundation of a building to the roof; the roof is not superior to the foundation. The foundation of the building is more basic to the building than the roof, and the quality, life span, stability and security of the building depends, to a large extent, on the foundation rather than the roof. But in terms of language, the roof is higher, and the foundation is lower.
The second chakra is "Swadhisthana." If your energies move into Swadhisthana, you are a pleasure seeker. The Swadhisthana chakra is located just above the genital organs. When this chakra is active, you enjoy the physical world in so many ways. If you look at a pleasure seeker, you will see that his life and his experience of life are just a little more intense compared with a person who is only about food and sleep.
If your energy moves into the "Manipuraka" chakra, located just below the navel, you are a doer in the world. You are all about action. You can do many, many things. If your energies move into the "Anahata" chakra, you are a creative person. A person who is creative in nature, like an artist or an actor, is someone who lives very intensely -- more intensely, perhaps, than a businessman, who is all action.
The Anahata literally means the "un-struck." If you want to make any sound, you have to strike two objects together. The un-struck sound is called "Anahata." Anahata is located in the heart area and is like a transition between your lower chakras and your higher chakras, between survival instincts and the instinct to liberate yourself. The lower three chakras are mainly concerned with your physical existence. Anahata is a combination; it is a meeting place for both the survival and the enlightenment chakras.
The next chakra is the "Vishuddhi," which literally means "filter." Vishuddhi is located in the area of your throat. If your energies move into Vishuddhi, you become a very powerful human being, but this power is not just political or administrative. A person can be powerful in many ways. A person can become so powerful that if he just sits in one place, things will happen for him. He can manifest life beyond the limitations of time and space.
If your energies move into the "Agna" chakra, located between your eyebrows, you are intellectually enlightened. You have attained to a new balance and peace within you. The outside no longer disturbs you, but you are still experientially not liberated.
If your energies move into "Sahasrar," at the crown of your head, you become ecstatic beyond all reason. You will simply burst with ecstasy for no reason whatsoever.
Chakras have more than one dimension to them. One dimension is their physical existence, but they also have a spiritual dimension. This means that they can be completely transformed into a new dimension. If you bring the right kind of awareness, the same Mooladhara that craves food and sleep can become absolutely free from the process of food and sleep. If one wants to go beyond food and sleep, one needs to transform the Mooladhara to an evolved state.
To move from Mooladhara to Agna, from the lowest of these seven chakras to the second highest, there are many procedures, methods and processes through which one can raise his energies. But from Agna to Sahasrar, the sixth chakra to the highest chakra, there is no path. You can only jump there. In a way, you have to fall upward. So, the question of going step by step to that dimension does not really arise. There is no way.
It is for this reason that spiritual traditions have emphasized the significance of a guru's role in one's realization; guru literally means "dispeller of darkness." You can only jump into an abyss -- the depth of which you do not know -- if you have an absolutely insane heart, or if your trust in someone is so deep that you are willing to do anything in their presence. Most people, due to a lack of either of these two aspects, just get stuck in the Agna chakra. When this happens, peacefulness is the highest state they will know. It is only from this limitation that there has been so much talk about peace being the highest possibility. But for someone seeking their ultimate nature, peace is only the beginning; it is not the ultimate goal.
http://www.huffingtonpost.com/sadhguru/the-7-chakras-and-their-s_b_844268.html

I Am That - Nisargadatta Maharaj


Nisargadatta Maharaj

If you seek reality you must set yourself free of all backgrounds, of all cultures, of all patterns of thinking and feeling. Even the idea of being man or woman, or even human, should be discarded. The ocean of life contains all, not only humans. So, first of all abandon all self-identification, stop thinking of yourself as such-and-such, so-and-so, this or that. Abandon all self-concern, worry not about your welfare, material or spiritual, abandon every desire, gross or subtle, stop thinking of achievement of any kind. You are complete here and now, you need absolutely nothing.

It does not mean that you must be brainless and foolhardy, improvident or indifferent; only the basic anxiety for oneself must go. You need some food, clothing and shelter for you and yours, but this will not create problems as long as greed is not taken for a need. Live in tune with things as they are and not as they are imagined.
~ Nisargadatta Maharaj (from 'I Am That', ch.66)

If you are earnest, whatever way you choose will take you to your goal. It is the earnestness that is the decisive factor.

Be true to your own self, love your self absolutely. Do not pretend that you love others as yourself. Unless you have realized them as one with yourself, you cannot love them. Don't pretend to be what you are not, don't refuse to be what you are. Your love of others is the result of self-knowledge, not its cause. Without self-realization, no virtue is genuine. When you know beyond all doubting that the same life flows through all that is and you are that life, you will love all naturally and spontaneously.

"Any thought that you have reached enlightenment or are going to reach that state is false. Whatever happens in consciousness is purely imaginary, an hallucination; therefore, keep in mind the knowledge that it is consciousness in which everything is happening. With that knowledge, be still, do not pursue any other thoughts which arise in consciousness. What is necessary is to understand with sure conviction is that all is temporary, and does not reflect your true state."
~ Nisargadatta Maharaj

You have two ways: you can give your heart and mind to self-discovery, or you accept my words on trust and act accordingly. In other words, either you become totally self-concerned, or totally un-self-concerned. It is the word 'totally' that is important. You must be extreme to reach the Supreme.
~ Sri Nisargadatta Maharaj ('I Am That', ch.65)

It is only your self-identification with your mind that makes you happy or unhappy. Rebel against your slavery to your mind, see your bonds as self-created and break the chains of attachment and revulsion. Keep in mind your goal of freedom, until it dawns on you that you are already free, that freedom is not something in the distant future to be earned with painful efforts, but perennially one's own, to be used! Liberation is not an acquisition but a matter of courage, the courage to believe that you are free already and to act on it.
~Nisargadatta Maharaj  "I Am That', ch..99

Words can only give you the idea, and the idea is not the experience. All I can say is that true happiness has no cause, and what has no cause is immovable. Which does not mean it is perceivable, as pleasure. What is perceivable is pain and pleasure; the state of freedom from sorrow can be described only negatively.
~ Nisargadatta Maharaj

Be true to your own self, love your self absolutely. Do not pretend that you love others as yourself. Unless you have realized them as one with yourself, you cannot love them. Don't pretend to be what you are not, don't refuse to be what you are. Your love of others is the result of self-knowledge, not its cause. Without self-realization, no virtue is genuine. When you know beyond all doubting that the same life flows through all that is and you are that life, you will love all naturally and spontaneously.
~ Nisargadatta Maharaj ~

Learn to know yourself and you will discover wonders. All you need is already within you, only you must approach yourself with reverence and love. Self-condemnation and self-distrust are grievous errors. Your constant flight from pain and search for pleasure is a sign of the love you bear for yourself; all I plead with you is this: make love of yourself perfect. Deny yourself nothing - give yourself infinity and eternity and discover that you do not need them; you are beyond.
~ Nisargadatta Maharaj

Questioner: What is this big talk about elimination of the self? How can the self eliminate itself? What kind of metaphysical acrobatics can lead to the disappearance of the acrobat? In the end he will reappear, mightily proud of his disappearing.

Nisargadatta Maharaj: You need not chase the 'I am' to kill it. You cannot. All you need is a sincere longing for reality. We call it atma-bhakti, the love of the Supreme: or moksha-sankalpa, the determination to be free from the false. Without love, and will inspired by love, nothing can be done. Merely talking about Reality without doing anything about it is self-defeating. There must be love in the relation between the person who says 'I am' and the observer of that 'I am'. As long as the observer, the inner self, the 'higher' self, considers himself apart from the observed, the 'lower' self, despises it and condemns it, the situation is hopeless. It is only when the observer (vyakta) accepts the person (vyakti) as a projection or manifestation of himself, and, so to say, takes the self into the Self, the duality of 'I' and 'this' goes and in the identity of the outer and the inner the Supreme Reality manifests itself.

This union of the seer and the seen happens when the seer becomes conscious of himself as the seer, he is not merely interested in the seen, which he is anyhow, but also interested in being interested, giving attention to attention, aware of being aware. Affectionate awareness is the crucial factor that brings Reality into focus.
~Nisargadatta Maharaj ('I Am That', ch.62

The world you perceive is made of consciousness; what you call matter is consciousness Itself. You are the space (akash) in which it moves, the time in which it lasts, the love that gives it life. Cut off imagination and attachment and what remains?
~Nisargadatta Maharaj ('I Am That', ch.61)


I Am That (Nisargadatta Maharaj)

Friday, November 16, 2012

All people are divine - Martin Luther King



These words came to me when tuning in to Martin Luther King...and yes it touch me deeply. Beloved ones - let your hearts feel it too.


Beloved Brothers and Sisters. People from all walks, people of all Races, we have now gathered here today to speak our truth - to be inspired by the wholy spirit.


I tell you - all people are divine, in everyone God is present - Hear my words - let your Soul feel  the Truth.


The soul is your connection to God. God in you will bring you home to your heart. In our heart there is no difference between Black or White, Yellor or Red , Rich or Poor. Let us all come from that place within ourselves.


Pray and your prayers will be answered. Pray for your fellow human beings. In a time like this we all need it. Its a time of Hope for everyone. Touch it in you - and send your prayers of love, send your prayers to God.


Pray like you never have before - with great feeling - with joy in your heart - pray for those who needs it the most - send it to the hearts that are closed - so they may feel they are not alone any more. We are all Brothers and Sisters - holding hands - let the wave go from person to person - help your Brother cross that road - help your Sister speak out - for all women...


Brothers and Sisters - May God in us - be awaken - for the sake of all...


Thank you - Thank you - God bless...


With love....

The Six Perfections

To become a buddha, a bodhisattva has to practise six perfections:
  1. the perfection of GIVING (dana paramita)
  2. the perfection of MORALITY (intention, speech, action, livelihood) (shila-paramita)
  3. the perfection of PATIENCE (kshanti-paramita)
  4. the perfection of ENERGY (virya-paramita)
  5. the perfection of MEDITATION (dhyana-paramita)
  6. the perfection of WISDOM (prajna-paramita)

Meditation

From I AM THAT - Nisargadatta Maharaj

Questioner: All teachers advise to meditate. What is the purpose of meditation?
Maharaj: We know the outer world of sensations and actions, but of our inner world of thoughts and feelings we know very little. The primary purpose of meditation is to become conscious of, and familiar with, our inner life. The ultimate purpose is to reach the source of life and consciousness.
Incidentally practice of meditation affects deeply our character. We are slaves to what we do not know; of what we know we are masters. Whatever vice or weakness in ourselves we discover and understand its causes and its workings, we overcome it by the very knowing; the unconscious dissolves when brought into the conscious. The dissolution of the unconscious releases energy; the mind feels adequate and become quiet.

Q: What is the use of a quiet mind?
M: When the mind is quiet, we come to know ourselves as the pure witness. We withdraw from the experience and its experiencer and stand apart in pure awareness, which is between and beyond the two. The personality, based on self-identification, on imagining oneself to be something: 'I am this, I am that', continues, but only as a part of the objective world. Its identification with the witness snaps.

Q: As I can make out, I live on many levels and life on each level requires energy. The self by its very nature delights in everything and its energies flow outwards. Is it not the purpose of meditation to dam up the energies on the higher levels, or to push them back and up, so as to enable the higher levels to prosper also?
M: It is not so much the matter of levels as of gunas (qualities). Meditation is a sattvic activity and aims at complete elimination of tamas (inertia) and rajas (motivity). Pure sattva (harmony) is perfect freedom from sloth and restlessness.

Q: How to strengthen and purify the sattva?
M: The sattva is pure and strong always. It is like the sun. It may seem obscured by clouds and dust, but only from the point of view of the perceiver. Deal with the causes of obscuration, not with the sun.

Q: What is the use of sattva?
M: What is the use of truth, goodness, harmony, beauty? They are their own goal. They manifest spontaneously and effortlessly, when things are left to themselves, are not interfered with, not shunned, or wanted, or conceptualised, but just experienced in full awareness, such awareness itself is sattva. It does not make use of things and people -- it fulfils them.

Q: Since I cannot improve sattva, am I to deal with tamas and rajas only? How can I deal with them?
M: By watching their influence in you and on you. Be aware of them in operation, watch their expressions in your thoughts, words and deeds, and gradually their grip on you will lessen and the clear light of sattva will emerge. It is neither difficult, nor a protracted process; earnestness is the only condition of success.

Thursday, November 15, 2012

Harinamakeerthanam Malayalam

ഓംകാരമായ പൊരുള്‍ മൂന്നായ്‌ പിരിഞ്ഞുടനെ-
യാങ്കാരമായതിനു താന്‍ തന്നെ സാക്ഷി, യതു
ബോധം വരുത്തുവതിനാളായി നിന്ന പര-
മാചാര്യരൂപ ഹരി നാരായണായ നമ:

ഒന്നായനിന്നെയിഹ രണ്ടെന്നു കണ്ടളവി-
ലുണ്ടായൊരിണ്ടല്‍ ബത മിണ്ടാവതല്ല മമ
പണ്ടേക്കണക്കെ വരുവാന്‍ നിന്‍ കൃപാവലിക-
ളുണ്ടാകയെങ്കലിഹ നാരായണായ നമ:

ആനന്ദചിന്മയ ഹരേ ഗോപികാരമണ
ഞാനെന്നഭാവമതു തോന്നായ്‌കവേണമിഹ
തോന്നുന്നതാകിലഖിലം ഞാനിതെന്ന വഴി
തോന്നേണമേ വരദ നാരായണായ നമ:

അര്‍ക്കാനലാദിവെളിവൊക്കെ ഗ്രഹിക്കുമൊരൊ
കണ്ണിന്നു കണ്ണു മനമാകുന്ന കണ്ണതിനു
കണ്ണായിരുന്ന പൊരുള്‍ താനെന്നുറയ്ക്കുമള-
വാനന്ദമെന്തു, ഹരി നാരായണായ നമ:

ഹരിനാമകീര്‍ത്തനമിതുര ചെയ്‌വതിന്നു ഗുരു-
വരുളാലെ ദേവകളുമരുള്‍ചെയ്ക ഭൂസുരരും
നരനായ്‌ ജനിച്ചു ഭുവി മരണം ഭവിപ്പളവു-
മുരചെയ്‌വതിന്നരുള്‍ക നാരായണായ നമ:

ശ്രീമൂലമായ പ്രകൃതീങ്കല്‍ തുടങ്ങി ജന-
നാന്ത്യത്തോളം പരമഹാമായ തന്റെ ഗതി
ജന്മങ്ങളും പല കഴിഞ്ഞാലുമില്ലവധി
കര്‍മ്മത്തിനും പരമനാരായണായ നമ:

ഗര്‍ഭസ്ഥനായ്‌ ഭുവി ജനിച്ചും, മരിച്ചു മുദ-
കപ്പോളപോലെ, ജനനാന്ത്യേന നിത്യഗതി
ത്വദ്‌ഭക്തി വര്‍ദ്ധനമുദിക്കേണമെന്‍ മനസി
നിത്യം തൊഴായ്‌വരിക നാരായണായ നമ:

ണത്താരില്‍ മാനിനി മണാളന്‍ പുരാണപുരു-
ഷന്‍ ഭക്തവത്സല,നനന്താദിഹീനനിതി
ചിത്തത്തിലച്യുത കളിപ്പന്തലിട്ടു വിള-
യാടീടുകെന്മനസി നാരായണായ നമ:

പച്ചക്കിളിപ്പവിഴപ്പാല്‍വര്‍ണ്ണമൊത്ത നിറ-
മിച്ഛിപ്പവര്‍ക്കു ഷഡാധാരം കടന്നുപരി-
വിശ്വസ്ഥിതി പ്രളയസൃഷ്ടിക്കു സത്വരജ-
സ്തമോഭേദരൂപ ഹരി നാരായണായ നമ:

തത്വത്തിനുള്ളിലുദയം ചെയ്തിടുന്ന പൊരു-
ളെത്തീടുവാന്‍ ഗുരു പദാന്തേ ഭജിപ്പവനു
മുക്തിക്കു തക്കൊരുപദേശം തരും ജനന-
മറ്റീടുമന്നവനു നാരായണായ നമ:

യെന്‍പാപമൊക്കെയറിവാന്‍ ചിത്രഗുപ്തനുടെ
സമ്പൂര്‍ണ്ണലിഖ്യതഗിരം കേട്ടു ധര്‍മ്മപതി
എന്‍പക്കലുള്ള ദുരിതം പാര്‍ത്തു കാണുമള-
വംഭോരുഹാക്ഷ ഹരി നാരായണായ നമ:

നക്ഷത്രപംക്തികളുമിന്ദുപ്രകാശവു-
മൊളിക്കും ദിവാകരനുദിച്ചങ്ങുയര്‍ന്നളവു
പക്ഷീഗണം ഗരുഡനെക്കണ്ടു കൈതൊഴുതു
രക്ഷിക്കയെന്നടിമ നാരായണായ നമ:

മത്‌പ്രാണനും പരനുമൊന്നെന്നുറപ്പവനു
തത്‌പ്രാണദേഹവുമനിത്യം കളത്രധനം
സ്വപ്‌നാദിയില്‍ ചിലതു കണ്ടിങ്ങുണര്‍ന്നവനൊ-
ടൊപ്പം ഗ്രഹിക്ക ഹരി നാരായണായ നമ:

അന്‍പേണമെന്മനസി ശ്രീനീലകണ്ഠഗുരു-
വംഭോരുഹാക്ഷമിതി വാഴ്ത്തുന്നു ഞാനുമിഹ,
അന്‍പത്തൊരക്ഷരവുമോരോന്നിതെന്മൊഴിയി-
ലമ്പോടു ചേര്‍ക്ക ഹരി നാരായണായ നമ:

ആദ്യക്ഷരത്തിലുളവായൊന്നിതൊക്കെയു, മി-
താദ്യക്ഷരത്തിലിതടങ്ങുന്നതും കരുതി
ആദ്യക്ഷരാലിവയിലോരോന്നെടുത്തു പരി-
കീര്‍ത്തിപ്പതിന്നരുള്‍ക നാരായണായ നമ:

ഇക്കണ്ട വിശ്വമതുമിന്ദ്രാദിദേവകളു-
മര്‍ക്കേന്ദുവഹ്നികളോടൊപ്പം ത്രിമൂര്‍ത്തികളും
അഗ്രേ വിരാട്‌പുരുഷ നിന്മൂലമക്ഷരവു-
മോര്‍ക്കായ്‌ വരേണമിഹ നാരായണായ നമ:

ഈ വന്ന മോഹമകലെപ്പോവതിന്നു പുന-
രീവണ്ണമുള്ളൊരുപദേശങ്ങളില്ലുലകില്‍
ജീവന്നു കൃഷ്ണ ഹരി ഗോവിന്ദ രാമ തിരു-
നാമങ്ങളൊന്നൊഴികെ, നാരായണായ നമ:

ഉള്ളില്‍ക്കനത്ത മദമാത്സര്യമെന്നിവക-
ളുള്ളോരു കാലമുടനെന്നാകിലും മനസി
ചൊല്ലുന്നതാരു തിരു നാമങ്ങളന്നവനു
നല്ലൂ ഗതിക്കു വഴി നാരായണായ നമ:

ഊരിന്നുവേണ്ട ചില ഭാരങ്ങള്‍ വേണ്ടതിനു
നീരിന്നു വേണ്ട നിജദ്വാരങ്ങള്‍ വേണ്ടതിനു
നാരായണാച്യുത ഹരേ എന്നതിന്നൊരുവര്‍
നാവൊന്നേ വേണ്ടൂ ഹരി നാരായണായ നമ:

ഋതുവായ പെണ്ണിന്നുമിരപ്പന്നും ദാഹകനും
പതിതന്നുമഗ്നിയജനം ചെയ്ത ഭൂസുരനും
ഹരിനാമകീര്‍ത്തനമിതൊരുനാളുമാര്‍ക്കുമുട-
നരുതാത്തതല്ല, ഹരി നാരായണായ നമ:

ഋഔഭോഷനെന്നു ചിലര്‍ ഭാഷിക്കിലും ചിലര്‍ ക-
ളിപ്പാപിയെന്നു പറയുന്നാകിലും മനസി
ആവോ നമുക്കു തിരിയാ എന്നുറച്ചു തിരു-
നാമങ്ങള്‍ ചൊല്‍ക ഹരി നാരായണായ നമ:

ലുത്സ്‌മാദി ചേര്‍ത്തൊരു പൊരുത്തം നിനക്കിലുമി-
തജിതന്റെ നാമഗുണമതിനിങ്ങു വേണ്ട ദൃഢം
ഒരു കോടി കോടി തവ തിരുനാമമുള്ളവയി-
ലരുതാത്തതില്ല ഹരി നാരായണായ നമ:

ലൂകാരമാദി മുതലായിട്ടു ഞാനുമിഹ
കൈകൂപ്പി വീണുടനിരക്കുന്നു നാഥനൊടു
ഏകാന്തഭക്തിയകമേ വന്നുദിപ്പതിനു
വൈകുന്നതെന്തു ഹരി നാരായണായ നമ:

എണ്ണുന്നു നാമജപരാഗാദിപോയിടുവാ-
നെണ്ണുന്നിതാറുപടി കേറിക്കടപ്പതിനു
കണ്ണും മിഴിച്ചവനിരിക്കുന്നൊരേ നിലയി-
ലെണ്ണാവതല്ല ഹരി നാരായണായ നമ:

ഏകാന്തയോഗികളിലാകാംക്ഷകൊണ്ടു പര-
മേകാന്തമെന്ന വഴി പോകുന്നിതെന്‍ മനവും
കാകന്‍ പറന്നു പുനരന്നങ്ങള്‍ പോയ വഴി
പോകുന്നപോലെ ഹരി നാരായണായ നമ:

ഐയ്യഞ്ചുമഞ്ചുമുടനയ്യാറുമെട്ടുമുട-
നവ്വണ്ണമെട്ടുമുടനെണ്‍മൂന്നുമേഴുമഥ
ചൊവ്വോടരഞ്ചുമപി രണ്ടൊന്നു തത്ത്വമതില്‍
മേവുന്ന നാഥ ഹരി നാരായണായ നമ:

ഒന്നിന്നു തത്ത്വമിതു ദേഹത്തിനൊത്തവിധ-
മെത്തുന്നിതാര്‍ക്കുമൊരുഭേദം വരാതെ ഭുവി
മര്‍ത്ത്യന്റെ ജന്‍മനില പാപം വെടിഞ്ഞിടുകി-
ലെത്തുന്നു മോക്ഷമതില്‍ നാരായണായ നമ:

ഓതുന്നു ഗീതകളിതെല്ലാമതെന്ന പൊരുള്‍
ഏതെന്നു കാണ്‍മതിനു പോരാ മനോബലവും
ഏതെങ്കിലും കിമപി കാരുണ്യമിന്നു തവ
സാധിക്കവേണ്ടു ഹരി നാരായണായ നമ:

ഔദംബരത്തില്‍ മശകത്തിന്നു തോന്നുമതിന്‍
മീതേ കദാപി സുഖമില്ലെന്നു തത്‌പരിചു
ചേതോവിമോഹിനി മയക്കായ്‌ക മായ തവ
ദേഹോ'ഹമെന്ന വഴി നാരായണായ നമ:

അംഭോജസംഭവനുമമ്പോടു നീന്തി ബത
വന്‍മോഹവാരിധിയിലെന്നേടമോര്‍ത്തു മമ
വന്‍പേടി പാരമിവനമ്പോടടായ്‌വതിനു
മുമ്പേ തൊഴാമടികള്‍ നാരായണായ നമ:

അപ്പാശവും വടിയുമായ്‌ക്കൊണ്ടജാമിളനെ
മുല്‍പ്പാടു ചെന്നു കയറിട്ടോരു കിങ്കരരെ
പില്‍പ്പാടു ചെന്നഥ തടുത്തോരു നാല്‍വരേയു-
മപ്പോലെ നൌമി ഹരി നാരായണായ നമ:

കഷ്ടം ഭവാനെയൊരു പാണ്ഡ്യന്‍ ഭജിച്ചളവ-
ഗസ്‌ത്യേന നീ ബത ശപിപ്പിച്ചതെന്തിനിഹ
നക്രേണ കാല്‍ക്കഥ കടിപ്പിച്ചതെന്തിനിതു-
മോര്‍ക്കാവതല്ല ഹരി നാരായണായ നമ:

ഖട്വാംഗനെന്ന ധരണീശന്നു കാണ്‍കൊരുമു-
ഹൂര്‍ത്തേന നീ ഗതി കൊടുപ്പാനുമെന്തു വിധി?
ഒട്ടല്ല നിന്‍കളികളിപ്പോലെ തങ്ങളില്‍ വി-
രുദ്ധങ്ങളായവകള്‍ നാരായണായ നമ:

ഗര്‍വ്വിച്ചു വന്നൊരു ജരാസന്ധനോടു യുധി-
ചൊവ്വോടു നില്‍പ്പതിനു പോരാ നിനക്കു ബലം
അവ്വാരിധൌ ദഹനബാണം തൊടുത്തതു തി-
ളപ്പിപ്പതിന്നു മതി നാരായണായ നമ:

ഘര്‍മ്മാതപം കുളിര്‍നിലാവെന്നു തമ്പിയൊടു
ചെമ്മേ പറഞ്ഞു നിജപത്നീം പിരിഞ്ഞളവു-
തന്നെത്തിരഞ്ഞു മറുകിച്ചാ മൃഗാക്ഷികളെ
വൃന്ദാവനത്തിലഥ നാരായണായ നമ:

ങാനം കണക്കെയുടനഞ്ചക്ഷരങ്ങളുടെ-
യൂനം വരുത്തിയൊരു നക്തഞ്ചരിക്കു ബത
കൂനോരു ദാസിയെ മനോജ്ഞാംഗിയാക്കിയതു-
മൊന്നല്ലെയാളു, ഹരി നാരായണായ നമ:

ചമ്മട്ടി പൂണ്ടു കടിഞ്ഞാണും മുറുക്കിയുട-
നിന്ദ്രാത്‌മജന്നു യുധി തേര്‍പൂട്ടി നിന്നു ബത
ചെമ്മേ മറഞ്ഞൊരു ശരം കൊണ്ടു കൊന്നതുമൊ-
രിന്ദ്രാത്‌മജന്നെ , ഹരി നാരായണായ നമ:

ഛന്നത്വമാര്‍ന്ന കനല്‍പോലെ നിറഞ്ഞുലകില്‍
മിന്നുന്ന നിന്‍മഹിമയാര്‍ക്കും തിരിക്കരുത്‌
അന്നന്നുകണ്ടതിനെ വാഴ്ത്തുന്നു മാമുനിക-
ളെന്നത്രേ തോന്നി ഹരി നാരായണായ നമ:

ജന്തുക്കളുള്ളില്‍ വിലസീടുന്ന നിന്നുടയ
ബന്ധം വിടാതെ പരിപൂര്‍ണ്ണാത്‌മനാ സതതം
തന്തും മണിപ്രകരഭേദങ്ങള്‍പോലെ പര-
മെന്തെന്തു ജാതമിഹ നാരായണായ നമ:

ഝംകാരനാദമിവ യോഗീന്ദ്രരുള്ളിലുമൊ-
രോതുന്ന ഗീതകളിലും പാല്‍പയോധിയിലും
ആകാശവീഥിയിലുമൊന്നായ്‌ നിറഞ്ഞരുളു-
മാനന്ദരൂപ, ഹരി നാരായണായ നമ:

ഞാനെന്നുമീശ്വരനിതെന്നും വളര്‍ന്നളവു
ജ്ഞാനദ്വയങ്ങള്‍ പലതുണ്ടാവതിന്നു ബത-
മോഹം നിമിത്തമതു പോകും പ്രകാരമിതു
ചേതസ്സിലാക മമ നാരായണായ നമ:

ടങ്കം കുരംഗവുമെടുത്തിട്ടു പാതിയുടല്‍
ശംഖും രഥാംഗവുമെടുത്തിട്ടു പാതിയുടല്‍
ഏകാക്ഷരം തവഹി രൂപം നിനപ്പവനു
പോകുന്നു മോഹവഴി നാരായണായ നമ:

ഠായങ്ങള്‍ ഗീതമിവ നാദപ്രയോഗമുട-
നേകശ്രുതീങ്കലൊരു മിന്നല്‍കണക്കെയുമി-
തേകാക്ഷരത്തിലൊരുമിക്കുന്നപോലെയുമി-
താകാശസൂക്ഷ്മതനു നാരായണായ നമ:

ഡംഭാദിദോഷമുടനെട്ടും കളഞ്ഞു ഹൃദി
മുമ്പേ നിജാസനമുറച്ചേകനാഡിയുടെ
കമ്പം കളഞ്ഞു നിലയാറും കടപ്പതിനു
തുമ്പങ്ങള്‍ തീര്‍ക്ക ഹരി നാരായണായ നമ:

ഢക്കാമൃദംഗതുടിതാളങ്ങള്‍പോലെയുട-
നോര്‍ക്കാമിതന്നിലയിലിന്നേടമോര്‍ത്തു മമ
നില്‍ക്കുന്നതല്ല മനമാളാനബദ്ധകരി
തീന്‍കണ്ടപോലെ ഹരി നാരായണായ നമ:

ണത്വാപരം പരിചു കര്‍മ്മവ്യപായമിഹ
മദ്ധ്യേഭവിക്കിലുമതല്ലെങ്കിലും കിമപി
തത്ത്വാദിയില്‍ പരമുദിച്ചോരു ബോധമതു
ചിത്തേ വരേണ്ടതിഹ നാരായണായ നമ:

തത്ത്വാര്‍ത്ഥമിത്ഥമഖിലത്തിന്നുമൊന്നു ബത
ശബ്ദങ്ങളുള്ളില്‍ വിലസീടുന്ന നിന്നടിയില്‍
മുക്തിക്കു കാരണമിതേ ശബ്ദമെന്നു, തവ
വാക്യങ്ങള്‍ തന്നെ ഹരി നാരായണായ നമ:

ഥല്ലിന്നുമീതെ പരമില്ലെന്നുമോര്‍ത്തുമുട-
നെല്ലാരൊടും കുതറി, വാപേശിയും സപദി
തള്ളിപ്പുറപ്പെടുമഹംബുദ്ധികൊണ്ടു ബത
കൊല്ലുന്നു നീ ചിലരെ നാരായണായ നമ:

ദംഭായ വന്‍മരമതിന്നുള്ളില്‍ നിന്നു ചില
കൊമ്പും തളിര്‍ത്തവധിയില്ലാത്ത കായ്‌കനികള്‍
അന്‍പോടടുത്തരികില്‍ വാഴായ്‌വതിന്നു ഗതി
നിന്‍പാദഭക്തി ഹരി നാരായണായ നമ:

ധന്യോഹമെന്നുമതിമാന്യോഹമെന്നു മതി-
പുണ്യങ്ങള്‍ ചെയ്ത പുരുഷന്‍ ഞാനിതെന്നുമിതി
ഒന്നല്ല കാണ്‍കൊരു കൊടുങ്കാടു ദന്തിമയ-
മൊന്നിച്ചുകൂടിയതു നാരായണായ നമ:

നന്നായ്‌ഗതിക്കൊരു സഹസ്രാരധാരയില-
തന്നീറ്റില്‍ നിന്‍ കരുണ വന്‍മാരി പെയ്തു പുനര്‍
മുന്നം മുളച്ച മുള ഭക്തിക്കു വാഴ്ത്തുവതു-
മിന്നേ കൃപാനിലയ നാരായണായ നമ:

പലതും പറഞ്ഞു പകല്‍ കളയുന്ന നാവു തവ
തിരുനാമകീര്‍ത്തനമിതതിനായ്‌ വരേണമിഹ
കലിയായ കാലമിതിലതുകൊണ്ടു മോക്ഷഗതി
എളുതെന്നു കേള്‍പ്പു ഹരി നാരായണായ നമ:

ഫലമില്ലയാതെ മമ വശമാക്കൊലാ ജഗതി
മലമൂത്രമായ തടി പലനാളിരുത്തിയുടന്‍
അളവില്ലയാതെ വെളിവകമേയുദിപ്പതിനു
കളയാതെ കാലമിഹ നാരായണായ നമ:

ബന്ധുക്കളര്‍ത്ഥഗൃഹപുത്രാദി ജന്‍മമതില്‍
വര്‍ദ്ധിച്ചുനിന്നുലകില്‍ നിന്‍ തത്വമോര്‍ക്കിലുമി-
തന്ധന്നു കാട്ടിയൊരു കണ്ണാടി പോലെ പുന-
രെന്നാക്കിടൊല്ല ഹരി നാരായണായ നമ:

ഭക്ഷിപ്പതിന്നു ഗുഹപോലെ പിളര്‍ന്നു മുഖ-
മയ്യോ, കൃതാന്തനിഹ പിമ്പേ നടന്നു മമ
എത്തുന്നു ദര്‍ദുരമുരത്തോടെ പിമ്പെയൊരു
സര്‍പ്പം കണക്കെ ഹരി നാരായണായ നമ:

മന്നിങ്കല്‍ വന്നിഹ പിറന്നന്നുതൊട്ടു പുന-
രെന്തൊന്നു വാങ്‌മനസുകായങ്ങള്‍ ചെയ്‌തതതു-
മെന്തിന്നിമേലിലതുമെല്ലാം നിനക്കു ഹൃദി
സന്തോഷമായ്‌ വരിക നാരായണായ നമ:

യാതൊന്നു കാണ്‍മതതു നാരായണപ്രതിമ
യാതൊന്നു കേള്‍പ്പതതു നാരായണശ്രുതികള്‍
യാതൊന്നു ചെയ്‌വതതു നാരായണാര്‍ച്ചനകള്‍
യാതൊന്നതൊക്കെ ഹരി നാരായണായ നമ:

രവികോടി തുല്യമൊരു ചക്രം കരത്തിലിഹ
ഫണിരാജനെപ്പൊഴുമിരിപ്പാന്‍ കിടപ്പതിനും
അണിയുന്നതൊക്കെ വനമാലാദികൌസ്‌തുഭവു-
മകമേ ഭവിപ്പതിനു നാരായണായ നമ:

ലക്ഷം പ്രകാരമൊടു സൃഷ്ടിപ്പതിന്നുമതു
രക്ഷിപ്പതിന്നുമതു ശിക്ഷിപ്പതിന്നുമിഹ
വിക്ഷേപമാവരണമീ രണ്ടു ശക്തികള-
തിങ്കേന്നുദിച്ചു ഹരി നാരായണായ നമ:

വദനം നമുക്കു ശിഖി, വസനങ്ങള്‍ സന്ധ്യകളു-
മുദരം നമുക്കുദധിയുലകേഴു രണ്ടുമിഹ
ഭവനം നമുക്കു ശിവനേത്രങ്ങള്‍ രാത്രിപകല്‍
അകമേ ഭവിപ്പതിനു നാരായണായ നമ:

ശക്തിക്കു തക്ക വഴിയിത്ഥം ഭജിപ്പവനെ
ഭക്ത്യാവിദേഹദൃഢവിശ്വാസമോടുമഥ
ഭക്ത്യാ കടന്നു തവ തൃക്കാല്‍പിടിപ്പതിന-
യയ്‌ക്കുന്നതെന്നു ഹരി നാരായണായ നമ:

ഷഡ്‌വൈരികള്‍ക്കു വിളയാട്ടത്തിനാക്കരുതു-
ചിത്താംബുജം തവഹി സന്ധാനരംഗമതു
തത്രാപി നിത്യവുമൊരിക്കലിരുന്നരുള്‍ക
ചിത്താംബുജേ മമ ച നാരായണായ നമ:

സത്യം വദാമി മമ ഭൃത്യാദിവര്‍ഗ്ഗമതു-
മര്‍ത്ഥം കളത്രഗൃഹപുത്രാദിജാലമതും
ഒക്കെ ത്വദര്‍പ്പണമതാക്കീട്ടു ഞാനുമിഹ
തൃക്കാല്‍ക്കല്‍ വീണു ഹരി നാരായണായ നമ:

ഹരിയും വിരിഞ്ചനുമിതമരാധിനായകനു-
മറിയുന്നതില്ല തവ മറിമായതന്‍ മഹിമ
അറിവായ്‌ മുതല്‍ കരളിലൊരുപോലെ നിന്നരുളും
പര, ജീവനില്‍ തെളിക നാരായണായ നമ:

ളത്വം കലര്‍ന്നിതു ലകാരത്തിനപ്പരിചു
തത്ത്വം നിനയ്‌ക്കിലൊരു ദിവ്യത്വമുണ്ടു ബത
കത്തുന്ന പൊന്‍മണിവിളക്കെന്നപോലെ ഹൃദി
നില്‍ക്കുന്ന നാഥ ഹരി നാരായണായ നമ:

ക്ഷരിയായൊരക്ഷരമതിങ്കേന്നുദിച്ചതിതു
ലിപിയേഴുമക്ഷരമിതെന്നങ്ങുരപ്പു ജനം
അറിയാവതല്ല തവ പരമാക്ഷരസ്യ പൊരുള്‍
അറിയായുമായ്‌ വരിക നാരായണായ നമ:

കരുണാപയോധി മമ ഗുരുനാഥനിസ്‌തുതിയെ
വിരവോടു പാര്‍ത്തു പിഴ വഴിപോലെ തീര്‍ത്തരുള്‍ക
ദുരിതാബ്‌ധിതന്‍ നടുവില്‍മറിയുന്നവര്‍ക്കു പര-
മൊരുപോതമായ്‌ വരിക നാരായണായ നമ:

മദമത്സരാദികള്‍ മനസ്സില്‍ തൊടാതെ ദിന-
മിതുകൊണ്ടു വാഴ്‌ത്തുക നമുക്കും ഗതിക്കു വഴി
ഇതു കേള്‍ക്കതാനിതൊരു മൊഴി താന്‍ പഠിപ്പവനും
പതിയാ ഭാവംബുധിയില്‍ നാരായണായ നമ:

നാരായണായ നമ: നാരായണായ നമ:
നാരായണായ നമ: നാരായണായ നമ:
നാരായണാ സകലസന്താപനാശന
ജഗന്നാഥ വിഷ്‌ണു ഹരി നാരായണായ നമ:


http://keerthanamala.blogspot.com/2008/10/blog-post.html

Monday, November 12, 2012

True Meditation - Adyashanti

True meditation has no direction or goal. It is pure wordless surrender, pure silent prayer. All methods aiming at achieving a certain state of mind are limited, impermanent, and conditioned. Fascination with states leads only to bondage and dependency. True meditation is abidance as primordial awareness.


True meditation appears in consciousness spontaneously when awareness is not being manipulated or controlled. When you first start to meditate, you notice that attention is often being held captive by focus on some object: on thoughts, bodily sensations, emotions, memories, sounds, etc. This is because the mind is conditioned to focus and contract upon objects. Then the mind compulsively interprets and tries to control what it is aware of (the object) in a mechanical and distorted way. It begins to draw conclusions and make assumptions according to past conditioning.


In true meditation all objects (thoughts, feelings, emotions, memories, etc.) are left to their natural functioning. This means that no effort should be made to focus on, manipulate, control, or suppress any object of awareness. In true meditation the emphasis is on being awareness; not on being aware of objects, but on resting as primordial awareness itself. Primordial awareness is the source in which all objects arise and subside.


As you gently relax into awareness, into listening, the mind’s compulsive contraction around objects will fade. Silence of being will come more clearly into consciousness as a welcoming to rest and abide. An attitude of open receptivity, free of any goal or anticipation, will facilitate the presence of silence and stillness to be revealed as your natural condition.


As you rest into stillness more profoundly, awareness becomes free of the mind’s compulsive control, contractions, and identifications. Awareness naturally returns to its non-state of absolute unmanifest potential, the silent abyss beyond all knowing.


SOME COMMON QUESTIONS ABOUT MEDITATION


Q. It seems that the central instruction in True Meditation is simply to abide as silent, still awareness. However, I often find that I am caught in my mind. Is it OK to use a more directed meditation like following my breath, so that I have something to focus on that will help me to not get lost in my mind?


A. It is perfectly OK to use a more directed technique such as following your breath, or using a simple mantra or centering prayer, if you find that it helps you to not get lost in thought. But always be inclined toward less and less technique. Make time during each meditation period to simply rest as silent, still awareness. True Meditation is progressively letting go of the meditator without getting lost in thought.


Q. What should I do if an old painful memory arises during meditation?


A. Simply allow it to arise without resisting it or indulging in analyzing, judging, or denying it.


Q. When I meditate I sometimes experience a lot of fear. Sometimes it overwhelms me and I don’t know what to do.


A. It is useful when experiencing fear in meditation to anchor your attention in something very grounding, such as your breath or even the bottoms of your feet. But don’t fight against the fear because this will only increase it. Imagine that you are the Buddha under the Bodhi tree, or Christ in the desert, remaining perfectly still and unmoved by the body-mind’s nightmare. It may feel very real but it is really nothing more than a convincing illusion.


Q. What should I do when I get an insight or sudden understanding of a situation during meditation?


A. Simply receive what is given with gratitude, without holding onto anything. Trust that it will still be there when you need it.


Q. I find that my mind is spontaneously forming images, almost like a waking dream. Some of them I like, while others are just random and annoying. What should I do?


A. Focus attention on your breathing down in your belly. This will help you to not get lost in the images of the mind. Hold the simple intention to rest in the imageless, silent source prior to all images, thoughts, and ideas.


http://www.adyashanti.org/index.php?file=writings_inner&writingid=12

Tlopa'a six words of advice. 


1. Don't recall/ Let go of what has passed/ mi mno
2. Don't imagine/ Let go of what may come/ mi bsam
3. Don't think/ Let go of what is happening now/ mi shes
4. Don't examine/ Don't try to figure anything out/ mi dpyod
5. Don't control/ Don't try to make anything happen/ mi sgom
6. Rest/ Relax, right now, and rest/ rang sar bzhag

Tilopa also gave Mahamudra instructions to Naropa

The fool in his ignorance, disdaining Mahamudra, knows nothing but struggle in the flood of samsara.
Have compassion for those who suffer constant anxiety!
Sick of unrlenting pain and desiring release, adhere to a master,
For when his blessing touches your heart, the mind is liberating.

"The problem is not enjoyment, the problem is attachment."

Drigung Kyabgon Chetsang Rinpoche writes:
“Sustain the fresh, non-arising mind without delusion.
In this uncontrived, natural state
Completely avoid the fabrication of meditation and meditator
The non-meditating, undisturbed, ordinary mind
Remains non-attached and non-separated
Free from hope and fear, grasping and letting-go
Rejection and acceptance, meditation and post-meditation.”

http://tibetanmeditationcenter.com/lineage/

Sunday, November 11, 2012

Yogasutra - Patanjali



പരിണാമതാപസംസ്കാരദുഃഖൈര്‍ഗുണവൃത്തിവിരോധാച്ച ദുഃഖം ഏവ സര്‍വ്വം വിവേകിനഃ 15
പരിണാമദുഃഖം, താപദുഃഖം, സംസ്കാരദുഃഖം ഇവ എല്ലാ കര്‍മ്മങ്ങളി‍ല്‍ നിന്നുമുണ്ടാകുന്നതുകൊണ്ടും ഗുണ-വൃത്തികള്‍ക്ക് അന്യോന്യം വൈരുദ്ധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടും വിവേകിയായ ഒരാള്‍ക്ക് എല്ല‍ാം (എല്ലാ കര്‍മ്മങ്ങളും) ദുഃഖസ്വരൂപം തന്നെയാണ്. അനുഭവകാലത്തു സുഖമായിത്തോന്നുമെങ്കിലും പിന്നീട് ദുഃഖത്തെയുളവാക്കുന്നതാണ് പരിണാമദുഃഖം. അനുഭവകാലത്തുതന്നെ താരതമ്യം മൂലമോ അപൂര്‍ണ്ണത കൊണ്ടോ ഉളവാകുന്നതാണ് താപദുഃഖം. വസ്തുക്കളില്‍നിന്നും ലഭിക്കുന്ന സുഖത്തിന്റെ പ്രതീതി സംസ്കാരരൂപേണ ചിത്തത്തില്‍ ലയിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇതുമൂലം പിന്നീട് ആ വസ്തുക്കളെയോര്‍ത്ത് ദുഃഖിക്കാനിടവരുന്നു. ഇതാണ് സംസ്കാരദുഃഖം.

ഹേയം ദുഃഖം അനാഗതം 16
വരാനിരിക്കുന്ന ദുഃഖം ഉപേക്ഷിക്കേണ്ടതാണ്. (ബുദ്ധിപൂര്‍വ്വം പ്രവര്‍ത്തിച്ചാ‍ല്‍ അതിനെ ഒഴിവാക്കാന്‍ കഴിയുമെന്നു സാരം).

ദ്രഷ്ടൃദൃശ്യയോഃ സംയോഗോ ഹേയഹേതുഃ 17
ദ്രഷ്ടാവിന്റെയും ദൃശ്യത്തിന്റെയും (പുരുഷന്റെയും പ്രകൃതിയുടെയും) സംയോഗം (ഒരുമിച്ചുചേരല്‍ അഥവാ ഏകവദ്ഭാവം) വരാനിരിക്കുന്ന ദുഃഖത്തെ അകറ്റുവാനുള്ള ഹേതു (മാര്‍ഗ്ഗം) ആകുന്നു. ദ്രഷ്ടാവായ പുരുഷനും ദൃശ്യമായ പ്രകൃതിയും വേര്‍പിരിഞ്ഞുനിന്ന് പുരുഷന്‍ പ്രകൃതിയെ വീക്ഷിക്കുന്നു എന്നതാണ് സംസാരം. ആ നില തുടരുന്നിടത്തോളം ദുഃഖമവസാനിക്കുകയില്ല.


Courtesy : http://sreyas.in/yogasuthram-sadhanapadam-malayalam-02#ixzz2BxFY2keh