Saturday, July 6, 2013

12321 Witnessing meditation














This is a witnessing meditation that can be used in day to day life when your senses come in contact with objects in daily life. This technique can also be used when thoughts arise in sitting meditation.

Step 1. Watch the object that your senses come in contact (for eg: your eyes fall on a person, animal, deadbody, sick or old person etc, hear sound, music etc, smell, food etc)

Step 2. Watch the experiece arising in the bodymind (Judgement/attraction/aversion to visual/sensual objects, news on TV, salivating on food smell etc). This is a tricky skill that you get better and better the more you practice.  

Step 3. Ask, to whom this experience is arising. Watch the expeiencer, the Ego self seeing/experiencing the object. 

Step 2. Watch the trinity phenomenon. That is the auto creation of Ego self, the object and the experience after the contact. Realize the emptiness/dream-like nature of imagined ego self.  Subject-Object experience slowly diminishes and vanishes. (Use Tonglen, Forgiveness, Metta or Gratitude practice if the experience is strong)

Step 1. Be the silent blissfull witness, the true Self that saw the arising, abiding and dissolution of object, sensation, perceptions and ego.

Step 0. Rejoice. (Anything that you find delight in or rejoice in will be strengthened)


Pitfalls in Witnessing 

There is only one way to ovecome the ghost...to watch it. Do not fight, do not resist. Only try to watch it, quietly but ceaselessly. In other words, develop an unconcerned witness- consciousness towards men, things and happenings without, but particularly towards yourself within. It means to carry on the calmness of the mind gained in your meditation to cover your whole day. You will distinctly feel it as an undercurrent of peace and detachment.

Of course, as soon as you succeed, the ghost-‘I’ will immediately try to hide itself in this witness-consciousness at the feeling ‘I am the witness’. This again is only a thought. But to be the witness without any I-consciousness is the pure mind at the threshold of Reality.

While following the transformation of your personal ‘I’ into the impersonal ‘witnessing’, you cut at the root of all your ‘personal’ shortcomings, vices and weaknesses, your passions and evil habits, because the root of all this unpleasant ‘you’ is just that personal ‘I’. Try to imagine yourself in the mood of the ‘unconcerned witness’ described above, and you will see that in that state it is impossible to think or act in a negative way, because in that mood you are, though only momentarily, beyond the personal ‘I’. Your sadhana is to keep yourself permanently in the state of ‘detached witnessing’ of all and everything, including the personal ‘I’ when and wherever it should try to raise its head.
In the silent Light of being witnessed it cannot survive. Such ‘witnessing’ will soon grow into pure Awareness, aware only of Itself.

In the words of Ramana Maharshi: “The Truth is that the Self is constant and unintermittent Awareness.” (Talks, 454)


' Lucy Cornelssen, 'Hunting the ‘I’


ॐॐॐ Pure Silence~ Mooji ॐॐॐ

Papaji on Meditation

Paramahansa Yogananda on Meditation

Nisargadatta Maharaj on Meditation

What is Dhyana or Meditation - Ramana Maharshi

Meditation on the Self - Annamalai Swami

Yantra Meditation

You are THAT Meditation

Meditations from Osho

Krishnamurti on Meditation

THREE-BITE MEDITATION

Savikalpa Nirvikalpa Sahaja Samadhi

The Hugging Meditation

Daily Practice - Mooji

Shower Meditation

Stages of meditation by Kamalashila

Nine Essential Qualities of Mindfulness

Anapanasati Sutta: Mindfulness of Breathing

What is Samadhi - Sadhguru

To meditate is to pass beyond effort - Dilgo Kyhentse Rinpoche

Two Poems - Hafiz


Just sit there right now
Don’t do a thing
Just rest.

For your separation from God,
From love,

Is the hardest work
In this
World.

Let me bring you trays of food
And something
That you like to
Drink.

You can use my soft words
As a cushion
For your
Head.

~Hafiz~

The Gift: Poems by Hafiz
Translations by Daniel Ladinsky

School of Truth

O fool, do something, so you won't just stand there looking dumb.
If you are not traveling and on the road, how can you call yourself a guide?

In the School of Truth, one sits at the feet of the Master of Love.
So listen, son, so that one day you may be an old father, too!

All this eating and sleeping has made you ignorant and fat;
By denying yourself food and sleep, you may still have a chance.

Know this: If God should shine His lovelight on your heart,
I promise you'll shine brighter than a dozen suns.

And I say: wash the tarnished copper of your life from your hands;
To be Love's alchemist, you should be working with gold.

Don't sit there thinking; go out and immerse yourself in God's sea.
Having only one hair wet with water will not put knowledge in that head.

For those who see only God, their vision
Is pure, and not a doubt remains.

Even if our world is turned upside down and blown over by the wind,
If you are doubtless, you won't lose a thing.

O Hafiz, if it is union with the Beloved that you seek,
Be the dust at the Wise One's door, and speak!

From: 'Drunk On the Wind of the Beloved'  
Translated by Thomas Rain Crowe

Wednesday, July 3, 2013

Vairagyam By Swamy Nirmalananda Giri Maharaj

Life and Death - Nisargadatta Maharaj

Maharaj": The fear of death is actually a product of the desire to live, the desire to perpetuate one's identity with the illusive entity of 'I' as separate from 'you'. Those who know reality also know the falsity of 'life' and 'death'.

Maharaj continued: The basic cause of the confusion is the mistaken belief that there is anentity, an autonomous, objective entity, to experience the happenings — called 'birth' and 'death',and the duration between the two, called 'life'. In reality, all these are mere conceptual images inconsciousness, which have as much substance as images on the television screen or in a dream.

Do try to understand, he continued, what phenomena are — all phenomena. They are only appearances in consciousness. Who perceives them? Consciousness itself, through the mechanism of the twin concepts of space and time, without which appearances would not have a perceivable form and could not be cognized. And the cognition itself takes place through a division of the mind (mind being the content of consciousness) into subject and object; and the reasoning and selecting process based on the duality of the inter-dependent opposites — love and hate, happiness and unhappiness, sin and merit etc.

Once this process is correctly observed, it can be easily understood that there can be no actual individual to be born, to live or to die. There is a manifestation, an appearance in consciousness, generally known as 'being born' — an illusion in space. When this manifested appearance goes through its temporal span and comes to its end, there occurs another illusion in temporality that is known as 'dying'. This simple process cannot be perceived as such so long as one persists in the notion of a 'live-er' of a life and 'die-er' of a death.

Maharaj then concluded: That 'material', or 'chemical', which was conceived in the mother's womb and which spontaneously grew into the body of a baby, grows by itself to its maximum limit, then starts decaying and finally ends by merging into the original 'material'. The breath leaves the body and mixes with the air outside; the consciousness within merges with the Impersonal
Consciousness and the process of that particular 'happening' is over.

What-we-are is neither 'born', nor 'lives', nor 'dies'. ••

Meditation: The real point is, he continued: Did you find any need of any knowledge a hundred years ago? That, which you do not know and cannot know is your true state. This, which you think is real because it can be objectified, is what you appear to be. Whatever knowledge you are now seeking about your true state is unknowable, because you are what you are seeking. All that you can get as
knowledge is at a conceptual level — the knowledge that you would get as an objective appearance. Such 'knowledge' is in no way different from 'ignorance', because they are inter-related counterparts at the conceptual level. In other words, comprehension at the mind level means only conceptualization and, therefore, is totally illusory. Do understand please, the difference between such conceptualized knowledge and the intuitive apperceiving which is not at the conceptual level. Indeed, apperceiving is whole-seeing or in-seeing, which is vitally different from mere intellectual seeing. Once there is apperception, the duality of counterparts, the basis of mere intellectual comprehension, totally disappears. There is no question of any 'one' thinking that he has understood something by the use of reasoning and logic. True understanding is spontaneous apperception, intuitive and choiceless, and totally non-dualistic. Meditate on what I have said.


On Enlightenment:
It is sheer nonsense to think of an individual's need for enlightenment. Basically, there is only 'I'; there is no 'me', or 'you', to be enlightened.

How can a phenomenal object, which is only an appearance, be transformed by  enlightenment' into something other that what it is, i.e. a mere appearance?

When 'enlightenment' occurs, there is an apperceiving that what we believe to be our normal condition — that of a phenomenal object — is merely a temporary condition, like an illness, which has come over our normal true state of the noumenon. It is suddenly realized that what was being considered 'normal' was not really normal. The result of such apperceiving is a sort of instantaneous adjustment from an individual existence to just existence as such; volition disappears and whatever happens seems right and proper, One takes one's stand as the witness of all that happens, or rather only witnessing remains.

Tuesday, July 2, 2013

Give Up These 15 Things


Happiness Means Giving Up These 15 Things

Letting go of the things that cause us stress, worry, pain and suffering allows us to embrace change, experience gratitude, and open our hearts to happiness.

Make your life easier and happier by giving up these 15 things:

1. Blaming
Take responsibility for your life instead of blaming others for what you have or don’t have, what you feel or don’t feel.

2. The need to always be right
“Would you rather be right, or would you rather be kind?” ~Wayne Dyer
Understand that everyone has and is entitled to their own opinion. Don’t stress or ruin relationships with the urge to constantly be right.

3. Criticizing
Everyone is different. Accept this fact and let go of the need to criticize things, people and events that differ from you. Ultimately, we all want to be happy, accepted, understood and loved.

4. Limiting beliefs
“Whether you think you can or you think you can’t, you’re always 100% right.” ~ Greg Hickman
It’s time to believe in yourself. Tell yourself you CAN. A positive attitude will get you far.

5. The need to control
Allow everyone to be who they are. Allow things to unfold as they will. Let go of control and see how happiness follows.

6. Trying to impress others
Accept yourself and allow others to be drawn to and appreciate the genuine you.


7. Complaining
No person and no thing can make you happy or sad. That choice sits squarely on your shoulders. Attitude is everything.

8. Making excuses
Stop painting yourself into the ‘I can’t because’ corner. Instead, work on growing and improving yourself.

9. Resistance to change
“Your life does not get better by chance, it gets better by change.” –Jim Rohn
Change is good. And it’s going to happen whether you like it or not. Accept and embrace change; joy and growth will follow.

10. Self-defeating self-talk
Don’t believe all of the negative things you tell yourself. Think positively. Believe in yourself. Know that you ARE worth it, that you deserve love, happiness and abundance.

As Eckhart Tolle says, “The mind is a superb instrument if used rightly. Used wrongly, however, it becomes very destructive.”

11. Giving into your fears
Expose yourself to your deepest fear; after that, fear has no power, and the fear of freedom shrinks and vanishes. You are free. ~ Jim Morrison
Expose your fears and understand them for what they are… an illusion created by your mind.

12. Labelling things you don’t understand
“The highest form of ignorance is when you reject something you don’t know anything about.” ~ Wayne Dyer
Open your mind and accept things, people and situations you don’t understand.

13. Living in the past
The past you are now longing for and dreaming about was ignored when it was the present. This moment is all you really have. Live for and appreciate ‘the now’. Stop looking behind you.

Yesterday is gone. ~ Lenny Kravitz


14. Living up to the expectations of others
Stop pleasing others and start pleasing yourself.  Don’t let what other’s think is best for you–be it family, friends, teachers, mentors or the media–define your path. You only have this one life. You are the one that must live it. Choose what makes you happy and do it.

15. Attachment
Attachment comes from a place of fear and the need to control. Letting go of your attachment to things opens the door to pure love, peace, tolerance and serenity.

Giving things up takes time. Be patient with yourself. Use this list to work your way toward happiness.

Source: http://gratitudehabitat.com/happiness-means-giving-up-these-15-things/

DAKSHINAMURTHY'S STOTRAM BY SRI RAMANA MAHARISHI

 The following incident took place at Sri Ramanashram, Tiruvannamalai some decades ago.

It was a Mahasivaratri day. The devotees dined along with the Bhagawan. Then they all assembled in the main hall and the Maharishi was reclining on the bed in his usual pose and poise. It was 8 in the night.

A devotee got up, paid obeisance to the Bhagawan and requested him : " Bhagawan , today is an auspicious day, MahaSivaratri. We all will be grateful if Bhagawan could explain to us the meaning of Dakshinamurthy sthothram."

Bhagawan replied " yes, I shall. Please sit down. "

All sat down. Bhagawan did not speak anything. He was silent. All those assembled there were looking at Bhagawan. Bhagawan was looking at them, Grace oozing out of his eyes.

There was total silence. No one moved; nothing moved except time. The clock struck nine... Still Bhagawan was silent. Stillness everywhere. Time moved forward. The clock struck ten, eleven, twelve., one, two, three.

It was all silence, total and complete. All the assembled devotees and the Bhagawan were looking at each other.

No one even whispered.They were all transported to a Divine world of bliss.  Many felt something moving up their spines! It was Bliss all over. And the clock struck four. Maharishi got up. It took them a minute to realize this small movement and they too got up.

Maharishi said : " Now, you all know the meaning of Dakshinamurthy sthothram " and he walked away.

 Ramana Maharshi as a youngkid portrayed as Shankaracharya- Dakshinamurthi Rupa This incident was narrated by sri T.K.Sundaresa Iyer, an ardent devotee of Bhagawan Ramana Maharishi. Indeed, silence is eloquent.


Mouna Vyakhya prakatitha, para,
Brahma thathwam yuvanam,
Varshishtha anthevasad rishiganai,
Ravrutham brahma nishtai,
Acharyendram kara kalihtha chin,
Mudram ananda roopam,
Swathmaramam mudhitha vadanam,
Dakshinamurthim eede. 1


Viswam darpana drusyamana nagari,
Thulyam nijantargatham,
Pasyannathmani mayaya bahirivoth,
Bhutham yatha nidraya,
Ya sakshath kuruthe prabodha samaye,
Swathmanameva dwayam,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree Dakshinamurthaye., 2


Beejasyanthari vankuro jagadhidham,
Prang nirvikalpam puna,
Mayakalpitha desa kala kalanaa,
Vaichithrya chithrikrutham,
Mayaveeva vijrumbhayathyapi maha,
Yogeeva yah swechaya,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 3


Yasyaiva sphuranam sadathmakamasath,
Kalparthagam bhasathe,
Sakshaath thathwamaseethi veda vachasa,
Yobodhyathyasrithhan,
Yath saksht karanath bhavenna punara,
Aavrithir bhavambhonidhow,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 4


Nanachidhra ghato dhara sthitha maha,
Deepa prabha bhaswaram,
Jnanam yasya thu chakshuradhi karana,
Dwara bahi spandathe,
Jaanameethi tham eva baandham anubathi,
Yethath samastham jagat,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 5


Deham pranam api indryanyapi chalaam,
Budhim cha soonyam vidhu,
Stree balandha jadopamasthvaha mithi,
Brandha brusam vadhina,
Maya sakthi vilasa kalpitha maha,
Vyamoha samharine,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 6


Rahu grastha divakarendu sadrusho,
Maya samachadanath,
Sanamthra karanopa samharanatho,
Yo abhoot sushuptha pumaan,
Pragaswapsaamithi prabodha samaye,
Yaa prathyabignayathe,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 7


Balyadishwapi jagaradhadishu thadha,
Sarva sva avasthasthaswapi,
Vyavrutha swanuvarthamanamaha,
Mithyanth sphurantham sada,
Svathmaanam pragatikarothi bajatham,
Yo mudraya bhadraya,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 8


Viswam pasyathi karya karana thaya,
Swa swami sambandatha,
Sishyacharya thaya thadaiva pithru,
Puthradhyathmana bedatha,
Swapne Jagrathi va ya esha purusho,
Maya Paribramitha,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 9


Bhoorambaamsya anilo ambhara,
Maharnadho himamasu puman,
Ithyabhathi characharathmakamidham,
Yasyaiva murthyashtakam,
Nanyath kinchana vidhyathe vimrusathaam,
Yasmath parasmath vibho,
Thasmai sri guru murthaye nama idham,
Sree dakshinamurthaye., 10


Sarvathmathvamithi sphutikruthamitham,
Yasmadamushamin sthave,
Thenasya sravanath thadartha mananath,
Dyanascha Sankeerthanath,
Sarvathmathva maha vibhuthi sahitham,
Syadheeswarasthvam svatha,
Siddhyeth thath punarashtadha parinatham,
Chaisvaryamvayhatham., 11







More videros of dakshinamurthy stotram
Mauna-Vyaakhyaa Prakattita Para-Brahma-Tattvam Yuvaanam
Varssisstthaam-Te Vasad Rssigannauh Aavrtam Brahma-Nisstthaih |
Aacaarye[a-I]ndram Kara-Kalita Cin-Mudram-Aananda-Muurtim
Sva-[A]atmaaraamam Mudita-Vadanam Dakssinnaamuurti-Miidde ||

Meaning:
1: (Salutations to Sri Dakshinamurthy) Whose Exposition through Profound Silence is Awakening the Knowledge of the Supreme Brahman in the Hearts of His Disciples; Who is Himself Youthful ...
2: ... but is Sitting Surrounded by Old and Great Sages who are Devoted to Brahman,
3: The Hands of the Supreme Spiritual Teacher is Forming the Cin-Mudra (gesture of the Knowledge of Brahman) and Whose Appearance is Still and Blissful,
4: Who is Rejoicing in His Own Self which is reflected on His Blissful Face; Salutations to Sri Dakshinamurthy.

विश्वं दर्पणदृश्यमाननगरीतुल्यं निजान्तर्गतं
पश्यन्नात्मनि मायया बहिरिवोद्भूतं यथा निद्रया ।
यः साक्षात्कुरुते प्रबोधसमये स्वात्मानमेवाद्वयं
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥१॥
Vishvam Darpanna-Drshyamaana-Nagarii-Tulyam Nija-Antargatam
Pashyann-Aatmani Maayayaa Bahir-Ivo[a-U]dbhuutam Yathaa Nidrayaa |
Yah Saakssaat-Kurute Prabodha-Samaye Sva-[A]atmaanam-Eva-Advayam
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||1||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
1.1: The Entire World is Like a City Seen within a Mirror, the Seeing happening within One's Own Being,
1.2: It is a Witnessing happening within the Atman, (the Witnessing) of the Externally Projected World; Projected by the Power of Maya; As if a Dream in Sleep,
1.3: One Experiences this Directly (this Play of Maya) during Spiritual Awakening within the Non-Dual Expanse of One's Own Atman,
1.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


बीजस्याऽन्तरिवाङ्कुरो जगदिदं प्राङ्गनिर्विकल्पं पुनः
मायाकल्पितदेशकालकलना वैचित्र्यचित्रीकृतम् ।
मायावीव विजृम्भयत्यपि महायोगीव यः स्वेच्छया
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥२॥
Biijasya-Antar-Iva-Angkuro Jagad[t]-Idam Praangga-Nirvikalpam Punah
Maayaa-Kalpita-Desha-Kaala-Kalanaa Vaicitrya-Citrii-Krtam |
Maayaavi-Iva Vijrmbhayaty-Api Mahaa-Yogi-Iva Yah Sve[a-I]cchayaa
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||2||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
2.1: This World is Like a Sprout of a Seed Within which transforms what is Changeless state Before, appear Again ...
2.2: ... as Space and Time, and endless Varieties of Pictures over it; all due to the Creation of Maya,
2.3: This Unfolding of the World (from the Seed) which is Like a Play of a Magician, happens to one Who is Like a Mahayogi out of His Own Free Will (i.e. a Mahayogi can enter the state of Samadhi out of his own free will and witness the unfolding of the world when He comes out of Samadhi),
2.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


यस्यैव स्फुरणं सदात्मकमसत्कल्पार्थकं भासते
साक्षात्तत्त्वमसीति वेदवचसा यो बोधयत्याश्रितान् ।
यत्साक्षात्करणाद्भवेन्न पुनरावृत्तिर्भवाम्भोनिधौ
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥३॥
Yasya-Eva Sphurannam Sada[a-A]atmakam-Asat-Kalpa-Arthakam Bhaasate
Saakssaat-Tat-Tvam-Asi-Iti Veda-Vacasaa Yo Bodhayaty-Aashritaan |
Yat-Saakssaat-Karannaad-Bhaven-Na Punaraavrttir-Bhavaam-Bho-Nidhau
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||3||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
3.1: By This Throb Alone which is of the Nature of Eternal Underlying Awareness, the Unreal Forms get their Meanings and Appear over the Mind,
3.2: This Knowledge of the Atman Spoken of in the Vedas as "Tat-Tvam-Asi" is Imparted by Our Inner Guru as a Direct Experience when we Surrender Whole-Heartedly to Him,
3.3: By Direct Experience of this Knowledge, the Delusion of being tossed within an unending Ocean of Worldly Existence will Not Appear Again,
3.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


नानाच्छिद्रघटोदरस्थितमहादीपप्रभा भास्वरं
ज्ञानं यस्य तु चक्षुरादिकरणद्वारा वहिः स्पन्दते ।
जानामीति तमेव भान्तमनुभात्येतत्समस्तं जगत्
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥४॥
Naanaac-Chidra-Ghatto[a-U]dara-Sthita-Mahaa-Diipa-Prabhaa Bhaasvaram
Jnyaanam Yasya Tu Cakssur-Aadi-Karanna-Dvaaraa Vahih Spandate |
Jaanaam-Iiti Tam-Eva Bhaantam-Anubhaaty-Etat-Samastam Jagat
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||4||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
4.1: As the Light of a Great Lamp Situated Inside a Pitcher having Many Holes, Shine Outwards, ...
4.2: ... similarly, the Knowledge of That Only (i.e. Atman) Throb Outwards through our Eyes and Other Sense Organs,
4.3: "I Know", He Alone Shining (i.e Atman), This Entire World Shines ...
4.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


देहं प्राणमपीन्द्रियाण्यपि चलां बुद्धिं च शून्यं विदुः
स्त्रीबालान्धजडोपमास्त्वहमिति भ्रान्ता भृशं वादिनः ।
मायाशक्तिविलासकल्पितमहाव्यामोहसंहारिणो
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥५॥
Deham Praannam-Api-Indriyaanny-Api Calaam Buddhim Ca Shuunyam Viduh
Strii-Baala-Andha-Jaddo(a-U)pamaas-tv[u-]Aham-Iti Bhraantaa Bhrsham Vaadinah |
Maayaa-Shakti-Vilaasa-Kalpita-Mahaa-Vyaamoha-Samhaarinno
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||5||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
5.1: Those who Consider the Body or Prana (Vital Force) or Sense Organs or the Changing Mind or the Void (Total Non-Existence) ...
5.2: ... as the "I", are Like a Naive Innocent Girl Child, or a Blind, or a Dull-Headed; they are Deluded but they Vehemently Assert their Points,
5.3: The Inner Guru Destroys this Great Delusion Created by the Play of the Power of Maya,
5.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


राहुग्रस्तदिवाकरेन्दुसदृशो मायासमाच्छादनात्
सन्मात्रः करणोपसंहरणतो योऽभूत्सुषुप्तः पुमान् ।
प्रागस्वाप्समिति प्रबोधसमये यः प्रत्यभिज्ञायते
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥६॥
Raahu-Grasta-Divaakare[a-I]ndu-Sadrsho Maayaa-Sama-[A]acchaadanaat
San-Maatrah Karanno[a-U]pasangharannato Yo(a-A]bhuut-Sussuptah Pumaan |
Praag-Asvaapsam-Iti Prabodha-Samaye Yah Pratyabhijnyaayate
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||6||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
6.1: Just Like the Sun and the Moon are Eclipsed by Rahu, the Pure Consciousness is Eclipsed by Maya (for a spiritually ignorant person),
6.2: A Spiritually Elevated Soul can enter that state of Unborn Deep Sleep (i.e. Pure Consciousness) by Withdrawing His Sense Organs to such an extent that Only the Real Essence remains,
6.3: That state (i.e. Pure Consciousness) is experienced during Spiritual Awakening whereby one clearly Perceives that "Before I was Sleeping" (by being eclipsed by Maya),
6.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


बाल्यादिष्वपि जाग्रदादिषु तथा सर्वास्ववस्थास्वपि
व्यावृत्तास्वनुवर्तमानमहमित्यन्तः स्फुरन्तं सदा ।
स्वात्मानं प्रकटीकरोति भजतां यो मुद्रयाभद्रया
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥७॥
Baalya-Adissv(u)-Api Jaagrad-Aadissu Tathaa Sarvaasv[u]-Avasthaasv[u]-Api
Vyaavrttaasv[u]-Anu-Vartamaanam-Aham-Ity[i]-Antah Sphurantam Sadaa |
Sva-[A]atmaanam Prakattii-Karoti Bhajataam Yo Mudrayaa-Bhadrayaa
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||7||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
7.1: During Boyhood and Other stages of Life (Youth, Old age etc), during Waking and Other states (Dreaming, Deep Sleep, Turiya etc) and Similarly in All Conditions ...
7.2: ... the Atman Always Shines as the "I" Within, Free from All Conditions but at the same time Present in All Conditions,
7.3: The Inner Guru Awakens this Knowledge of One's Own Atman to those who Surrender to Him; this Knowledge which is represented by the Auspicious Cin-Mudra,
7.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.


विश्वं पश्यति कार्यकारणतया स्वस्वामिसम्बन्धतः
शिष्याचार्यतया तथैव पितृपुत्राद्यात्मना भेदतः ।
स्वप्ने जाग्रति वा य एष पुरुषो मायापरिभ्रामितः
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥८॥
Vishvam Pashyati Kaarya-Kaaranna-Tayaa Svasvaami-Sambandhatah
Shissya-[A]acaarya-Tayaa Tatha-Eva Pitr-Putraady[i]-Aatmanaa Bhedatah |
Svapne Jaagrati Vaa Ya Essa Purusso Maayaa-Paribhraamitah
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||8||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
8.1: The Differentiations that we See in the World as Cause and Effect, as Possessor-Possession Relations, ...
8.2: ... as the Disciple-Teacher, and Also as Father-Son Relations etc, are all Differentiations within the One Atman,
8.3: In Dream or Waking state, He, the One Purusha is always present, and (as if) Maya Wanders over Him and gives rise to all these Differentiations,
8.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.



भूरम्भांस्यनलोऽनिलोऽम्बरमहर्नाथो हिमांशु पुमान्
इत्याभाति चराचरात्मकमिदं यस्यैव मूर्त्यष्टकम्
नान्यत् किञ्चन विद्यते विमृशतां यस्मात्परस्माद्विभोः
तस्मै श्रीगुरुमूर्तये नम इदं श्रीदक्षिणामूर्तये ॥९॥
Bhuur-Ambhaamsy-Analo-[A]nilo-[A]mbaram-Aharnaatho Himaamshu Pumaan
Ity[i]-Aabhaati Cara-Acara-[A]atmakam-Idam Yasya-Eva Muurty[i]-Assttakam
Naanyat Kin.cana Vidyate Vimrshataam Yasmaat-Parasmaad-Vibhoh
Tasmai Shrii-Guru-Muurtaye Nama Idam Shrii-Dakssinnaamuurtaye ||9||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
9.1: Earth, Water, Fire, Air, Space, Sun, Moon and Jiva, ...
9.2: ... are Verily His (i.e. Atman's) Eight Manifestations Shining within the Moving and the Non-Moving forms,
9.3: Apart from Him (i.e. Atman) there Cannot Exist anything; The Yogis who Reflect (i.e. Meditate) within Discover Him as the Essence From Which Everything Originates, ... Discover Him as Existing Beyond Everything as the Eternal Essence,
9.4: Salutations to Him, the Personification of Our Inner Guru Who Awakens This Knowledge through His Profound Silence; Salutation to Sri Dakshinamurthy.



सर्वात्मत्वमिति स्फुटीकृतमिदं यस्मादमुष्मिन् स्तवे
तेनास्य श्रवणात्तदर्थमननाद्ध्यानाच्च संकीर्तनात् ।
सर्वात्मत्वमहाविभूतिसहितं स्यादीश्वरत्वं स्वतः
सिद्ध्येत्तत्पुनरष्टधा परिणतं चैश्वर्यमव्याहतम् ॥१०॥
Sarva-[A]atmatvam-Iti Sphuttii-Krtam-Idam Yasmaad-Amussmin Stave
Tena-Asya Shravannaat-Tadartha-Mananaad-Dhyaanaac-Ca Sangkiirtanaat |
Sarva-(A)atmatva-Mahaa-Vibhuuti-Sahitam Syaad-Iishvaratvam Svatah
Siddhyet-Tat-Punar-Assttadhaa Parinnatam Ca-[A]ishvaryam-Avyaahatam ||10||

Meaning:
(Salutations to Sri Dakshinamurthy Who Awakens the Glory of the Atman within us through His Profound Silence)
10.1: Since the Divine Essence in All is Made Clear in this Hymn,
10.2: Hence by Listening to It, Contemplating on its Meaning, Meditating on It, and Glorifying it,
10.3: One becomes Endowed with the Greatness of the Knowledge of the Divine Essence ( present in All ); Perhaps the Divine Essence by Itself ...

10.4: ... will Awaken within him after that Again, the Eightfold Manifestations of Divine Powers (Siddhis) Unimpeded.
http://www.greenmesg.org/mantras_slokas/sri_shiva-dakshinamurthy_stotram.php

Child of a Barren Woman

“Ah, now we are discussing details of the wedding ceremony of the child of a barren woman !”

Maharaj uses this simile of ‘the child of a barren woman’ fairly frequently. One morning, a visitor, who had perhaps heard it for the first time, was quite intrigued and. requested him to illustrate it by an example. For a while, Maharaj remained silent with his eyes closed, without the least movement, his breathing as shallow as could be, and we thought he would go into a Samadhi. But then he started talking in a low voice:

Look, understand what time is. Unless you know the nature of time, you will not understand the nature of phenomena. What happens is that one takes time for granted and then proceeds to build all kinds of concepts. If you are going to build, should you not see what your foundation is like?

Time and space go together. Why are you able to cognize things? Because you see them. Would you have been able to see things if they had no form? You see things because they have form, volume, because they are extended into space. Let us go a step further: If things were seen in space for a split-second only, would you be able to perceive them? You perceive things, only because they are extended into space for a certain duration (time), and the forms remain long enough before you to enable you to perceive them.

If there were no concepts of time and space (time and space themselves are obviously not objects), ‘things’ would not be perceptible and things would not be ‘things’. If there were no space-time (no past, present, and future), how could there have been any phenomena, any events? Please try to understand that both phenomena and time are merely concepts and have no existence of their own: Whatever things are seen, or thought of, are merely images conceived in consciousness, the supposed actuality of which is as ‘real’ as a dream or a mirage. Now do you .understand what I mean when I say that all phenomenality is the child of a barren woman?

This point about space-time, said Maharaj, is so difficult to grasp that even highly intelligent people are baffled and confounded at its complexity and are unable to comprehend its true significance. At this stage he addressed a question to the visitors generally: “Have the scientists ever gone deeply into the problem of the nature of space-time?”

There were various comments, but the consensus was that no scientists had really made a deep study of this problem, but that some of the topmost among them, including Einstein, had come to the conclusion that the entire universe is ‘of the nature of thought', and they held that the nature of space-time is really incomprehensible since it crosses the borders of the mind and all human knowledge acquired so far.

Maharaj laughed and said: How can the scientists do it with their puny minds? They may conceive ‘unlimited space’ and ‘unlimited time', but can they conceive the very absence of space and time? It is impossible because that which conceives, in its conception, cannot conceive the conceiving. Would it be possible for the eye to see its own seeing? Can the fire burn itself? Can water understand thirst?

If you can grasp the significance of what l have said, you will cease looking at ‘things’ against the fixed background of time; you will cease searching for truth through the medium of your proud intellect. Indeed, you will realize that the very effort of searching is an obstruction because the instrument with which you will be searching is a divided mind a conceptual subject seeking a conceptual object. When you realize this, you will stop searching and let the impersonal consciousness take over. And then, when the impersonal consciousness lets you in on the mystery of its own source, you will know that there is no ‘you’ or ‘me’, but only ‘I’, the essential subjectivity; that ‘things’ have no substance and, therefore, a phenomenon is the child of a barren woman; and, finally, that ‘I’ am intemporality, infinity !


ശ്രീശങ്കരനും ശ്രീനാരായണഗുരുവും

Spiritual instructions and teachings should be taken seriously only if it comes from Realized Gurus and not from people who only have academic interest. Commentaries and analysis on spiritual leaders and their works by intellectuals and academics are only another kind of chatter and can only sink the readers deeper and deeper in the ocean of aparavidya, the delusion that everything can be objectified, verbalised and possesed as a concept by human intellect. So sometimes it helps to read opinions of intellectuals so we know how strong the bondage is our urge to satisfy the intellect. :)

Study me as much as you like, you will not know me,
for I differ in a hundred ways from what you see me to be.
Put yourself behind my eyes and see me as I see myself,
for I have chosen to dwell in a place you cannot see.
Rumi ♥

ദര്‍ശനം - ശ്രീശങ്കരനും ശ്രീനാരായണഗുരുവും
ഡോ. എന്‍ വി പി ഉണിത്തിരി

ശ്രീനാരായണഗുരുവിന് പ്രത്യേകമായി എന്തു ദര്‍ശനമാണുള്ളത്? ശ്രീശങ്കരന്റെ അദ്വൈതവേദാന്തദര്‍ശനംതന്നെയല്ലേ അദ്ദേഹത്തിന്റേതും? ചില പണ്ഡിതന്മാര്‍പോലും ഈ അഭിപ്രായക്കാരാണ്. ഇതിന്റെ സാധുത പരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ജഗദ്ഗുരു’ എന്നപേരില്‍ പണ്ടേ പ്രസിദ്ധനാണ് ശ്രീശങ്കരന്‍. ആ പേരില്‍ പ്രസിദ്ധനാകേണ്ടിയിരുന്ന, അടുത്തകാലത്തുമാത്രം ലോകശ്രദ്ധയാകര്‍ഷിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന, മഹാപുരുഷനാണ് ശ്രീനാരായണഗുരു. ഇതിനു കാരണങ്ങള്‍ പലതാകാം. ഒരു കാരണം വ്യക്തമാണ് - ഇരുവരുടെയും സാമൂഹ്യസാഹചര്യങ്ങളിലെ പ്രകടമായ വ്യത്യാസം.

ഇരുവരും അദ്വൈതികള്‍. അദ്വൈതവേദാന്തദര്‍ശനത്തിന്റെ ആവിഷ്‌ക്കര്‍ത്താവെന്നുപോലും തെറ്റായി വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ടുപോരുന്ന ആചാര്യനാണ് ശ്രീശങ്കരന്‍. ഔപനിഷദദര്‍ശനം മാത്രമാണ് താന്‍ പ്രപഞ്ചനം ചെയ്യുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹംതന്നെ സ്‌പഷ്‌ടമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ആരാധകര്‍ക്ക് അതൊന്നും പ്രശ്‌നമല്ല. വാസ്‌തവത്തില്‍, പ്രാചീനമായ ഉപനിഷത്തുകളിലെ ആശയവാദത്തിന്റെ മുഖ്യതത്വമായ ബ്രഹ്മദര്‍ശനം പില്‍ക്കാലത്ത് മഹായാനബൌദ്ധദാര്‍ശനികര്‍ ശൂന്യവാദമെന്നും വിജ്ഞാനവാദമെന്നുമുള്ള പേരുകളില്‍ സവിസ്‌തരം വിവരിച്ചതിനെ മിക്കവാറും അതേപടി ഉള്‍ക്കൊണ്ട് അദ്വൈതവേദാന്തമെന്നപേരില്‍ വ്യാപകമായി പ്രചരിപ്പിക്കുകയാണ് ശ്രീശങ്കരന്‍ ചെയ്‌തത്. അദ്ദേഹം ബൌദ്ധരോട് തനിക്കുള്ള ഈ കടപ്പാട് മറച്ചുവെച്ചുവെന്നു മാത്രമല്ല, അവരെ അതിനിശിതമായി വിമര്‍ശിക്കുകയും ചെയ്തു. ഏതായാലും, ‘പ്രച്‌ഛന്നബൌദ്ധന്‍’ എന്ന് ആചാര്യന്‍ പരിഹസിക്കപ്പെട്ടതില്‍ അത്‌ഭുതമില്ല.

പക്ഷേ, ഇതുകൊണ്ട് ശ്രീശങ്കരന്റെ പ്രസക്തിയോ പ്രാധാന്യമോ ഒട്ടും കുറയുന്നില്ല - അന്നായാലും ഇന്നായാലും. ഒരുവശത്ത് ജീര്‍ണിച്ചുവഷളായ, കര്‍മകാണ്ഡാസക്തമായ, വൈദികബ്രാഹ്മണപൌരോഹിത്യമതം; മറുവശത്ത് ശ്രീബുദ്ധന്റെ ആദര്‍ശങ്ങളില്‍നിന്നു പലപാട് വ്യതിചലിച്ച് അങ്ങേയറ്റം അധഃപതിച്ച ബൌദ്ധമതം - ഈ രണ്ടിനെയും ഒരേസമയം എതിര്‍ത്തുതോല്പിച്ചുകൊണ്ട് ഇതിനെല്ലാം പരിഹാരമായി സര്‍വസമത്വദര്‍ശനമെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ഔപനിഷദബ്രഹ്മാദ്വൈതസിദ്ധാന്തത്തെ ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച ശ്രീശങ്കരന്റെ അക്കാലത്തെ പ്രസക്തിയെയോ പ്രാധാന്യത്തെയോ ആര്‍ക്കാണ് കാണാതിരിക്കാന്‍ കഴിയുക? ഇന്നുമതേ, ആ ദര്‍ശനത്തിന് പ്രസക്തിയും പ്രാധാന്യവുമേറെ. ജാതി-മത-പ്രദേശ-ഭാഷാദി സങ്കുചിത ഭേദബുദ്ധികളുടെ പ്രവര്‍ത്തനഫലമായി ശക്തിക്ഷയം വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭാരതത്തിന്റെ ഐക്യവും അഖണ്ഡതയും സംരക്ഷിക്കുന്നതില്‍ ശ്രീശങ്കരന്‍ പ്രചരിപ്പിച്ച അദ്വൈതദര്‍ശനത്തിന്റെ സമത്വസ്‌നേഹസന്ദേശം വളരെയധികം പ്രയോജനപ്പെടും.

ശ്രീനാരായണഗുരു സ്വാംശീകരിക്കുകയും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്‌തതും ഇതേ ഔപനിഷദാദ്വൈതദര്‍ശനംതന്നെ. തന്നില്‍ ബുദ്ധമതം ചെലുത്തിയ സ്വാധീനത്തെ അദ്ദേഹം മറച്ചുവച്ചില്ല. മാത്രമല്ല, അദ്വൈതദര്‍ശനത്തിന്റെ കാതലായ അംശത്തെ 'ഒരു ജാതി, ഒരു മതം, ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന് ' എന്ന സന്ദേശത്തിലൂടെ വ്യക്തമായി വെളിപ്പെടുത്തി, പ്രായോഗികതയില്‍ ഊന്നിനിന്നുകൊണ്ട്, മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി ' എന്ന ആദര്‍ശം പ്രചരിപ്പിച്ചു. 'ജാതിഭേദം മതദ്വേഷം ഏതുമില്ലാതെ സര്‍വരും സോദരത്വേന വാഴുന്ന മാതൃകാസ്ഥാനം' എന്ന പ്രസ്‌താവനയിലൂടെ ഹൈന്ദവക്ഷേത്രസങ്കല്‍പ്പത്തില്‍പോലും ജാതിമതാതീതമായ അദ്വൈതദര്‍ശനത്തിന്റെ അന്തസ്സത്തയെ ഉള്‍ക്കൊള്ളിച്ചുയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചു. ജാതീയമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങള്‍ക്കും മതപരമായ ഭേദഭാവനകള്‍ക്കും അന്ധവിശ്വാസങ്ങള്‍ക്കും അനാചാരങ്ങള്‍ക്കും ദുരനുഷ്‌ഠാനങ്ങള്‍ക്കും എതിരെയുള്ള പോരാട്ടത്തിന് ഗുരു നേതൃത്വം കൊടുത്തു. അങ്ങനെ സിദ്ധാന്തത്തിലും പ്രയോഗത്തിലും ഒരുപോലെ അദ്വൈതവേദാന്തത്തിന്റെ സാരാംശം സ്വായത്തമാക്കാന്‍ ഗുരുവിന് സാധിച്ചു. ഇതില്‍ അദ്ദേഹത്തിന് ഏറെ സഹായകമായത് തമിഴ്‌ശൈവസിദ്ധാന്തമാണെന്ന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൃതികള്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ശ്രീശങ്കരനോ? അത്രത്തോളം സാധിച്ചുവെന്നു പറയാനാവില്ല. സിദ്ധാന്തത്തില്‍ ശരി, പ്രയോഗത്തിലാണ് പ്രയാസം. തന്റെ കാലത്ത് നിലവിലിരുന്ന ബ്രാഹ്മണപൌരോഹിത്യത്തെയും യജ്ഞസംസ്‌ക്കാരത്തെയും എതിര്‍ത്തുവെങ്കിലും, ജാതീയമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളെ എതിര്‍ക്കാന്‍ ആചാര്യനു കഴിഞ്ഞില്ല. ജാതിവ്യവസ്ഥയെ എതിര്‍ത്ത ബുദ്ധമതത്തെയാകട്ടെ അദ്ദേഹം ശത്രുനിരയില്‍ ഉള്‍പ്പെടുത്തുകയും ചെയ്‌തു. പരമാര്‍ഥസത്യത്തിന്റെ തലത്തില്‍ സമത്വസിദ്ധാന്തം അംഗീകരിച്ചുവെങ്കിലും, വ്യാവഹാരികസത്യത്തിന്റെ തലത്തില്‍ (പ്രായോഗികമായി എന്നര്‍ഥം) നിലവിലിരുന്ന ജാതീയമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളെയും മതപരമായ വിഭാഗീയതകളെയും അംഗീകരിക്കുകയും ന്യായീകരിക്കുകയുമാണ്, സത്യത്തില്‍, അദ്ദേഹം ചെയ്തത്. അപശൂദ്രാധികരണഭാഷ്യംതന്നെ ഏറ്റവും വലിയ തെളിവ്. ബ്രഹ്മസൂത്രത്തിലെ അപശൂദ്രാധികരണവും അതിന്റെ ശാങ്കരഭാഷ്യവും പ്രക്ഷിപ്‌തമാണെന്ന വാദം ഒട്ടും യുക്തിയുക്തമല്ല. (വിശദവിവരങ്ങള്‍ക്ക് എന്റെ സ്വാമി വിവേകാനന്ദന്‍, എന്‍ ബി എസ്, കോട്ടയം, 2008, പേജ് 99-108 നോക്കുക.)

‘ജാതി മനുഷ്യനില്‍ കയറി മൂത്തുപോയി. ശങ്കരാചാര്യരും അതില്‍ തെറ്റുകാരനാണ്.’ എന്നാണ് നാരായണഗുരു ഇതേപ്പറ്റി പറഞ്ഞത്. അപശൂദ്രാധികരണത്തിന്റെ ഭാഷ്യം ചമച്ച ശ്രീശങ്കരനെ ‘അനുകമ്പാദശകമെഴുതിയ ശ്രീനാരായണനുമായി താരതമ്യപ്പെടുത്തുന്നത് പ്രയോജനകരമായിരിക്കും. സുകുമാര്‍ അഴീക്കോട് നിരീക്ഷിച്ചതുപോലെ, 'ജ്ഞാനത്തില്‍നിന്നു ദയയിലേക്കുള്ള അതിശീഘ്രമായ ഒരു സംക്രമണപ്രവണത ശങ്കരനില്‍നിന്നു നാരായണനിലെത്തുമ്പോള്‍ നമുക്കു കാണാം.' (ശ്രീനാരായണഗുരുവിന്റെ സമ്പൂര്‍ണകൃതികള്‍, മാതൃഭൂമി, കോഴിക്കോട്, 1985, അവതാരിക, പേജ് 14)

ചുരുക്കത്തില്‍, അദ്വൈതദര്‍ശനത്തിലൂടെ സൈദ്ധാന്തികമായി സാമൂഹ്യസമത്വം ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ച ശ്രീശങ്കരന് പ്രായോഗികമായി സാമൂഹ്യാസമത്വത്തെ ന്യായീകരിക്കേണ്ടിവന്നു. ഈ വൈരുധ്യത്തില്‍നിന്നു മുക്തനാവാന്‍ സാധിച്ചു എന്നതാണ് ശ്രീനാരായണന്റെ മേന്മ. അതായത്, അദ്വൈതദാര്‍ശനികനായിരിക്കെത്തന്നെ സാമൂഹ്യപരിഷ്‌ക്കര്‍ത്താവെന്ന നിലയില്‍ ഗുരുവിന് യഥേഷ്‌ടം പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നതിന് ഒരു തടസ്സവുമുണ്ടായില്ല.

വ്യാവഹാരികസത്യദശയില്‍ സ്ഥിതവ്യവസ്ഥയെ ന്യായീകരിച്ചുവെങ്കിലും ശ്രീശങ്കരന്‍ പരമാര്‍ഥസത്യദശയില്‍ ബ്രഹ്മസത്യത്വത്തിന്റെയും ജഗന്മിഥ്യാത്വത്തിന്റെയും കാര്യത്തില്‍ തരിമ്പും വിട്ടുവീഴ്ച്ച കാട്ടിയില്ല. കര്‍മവാദത്തെമാത്രമല്ല, ജ്ഞാനകര്‍മസമുച്ചയവാദത്തെയും നഖശിഖാന്തം ഖണ്ഡിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ജ്ഞാനവാദത്തെമാത്രം ഉയര്‍ത്തിപ്പിടിച്ചു. ശ്രീനാരായണദര്‍ശനത്തില്‍ ഇത്തരമൊരു കടുംപിടുത്തം കാണുന്നില്ല. സൈദ്ധാന്തികമായി ജ്ഞാനവാദത്തെ സമര്‍ഥിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും കര്‍മവാദത്തെ പാടേ തള്ളിപ്പറയാന്‍ ഗുരു മടിക്കുന്നുണ്ട്. ദര്‍ശനമാലയില്‍ കര്‍മ-ഭക്തി-ജ്ഞാനയോഗങ്ങളെ സമന്വയിച്ചവതരിപ്പിക്കുന്നതില്‍നിന്ന് ഇക്കാര്യം വ്യക്തമാണ്. ജ്ഞാനകര്‍മസമുച്ചയവാദത്തോട് പ്രായോഗികമായി അനുഭാവംതന്നെ അദ്ദേഹം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നതു കാണാം. അതിനാല്‍, സൈദ്ധാന്തികമായി ബ്രഹ്മസത്യത്വസിദ്ധാന്തത്തില്‍നിന്നു വ്യതിചലിക്കാതെതന്നെ, പ്രായോഗികമായി ജഗന്മിഥ്യാത്വവാദത്തില്‍ ഊന്നല്‍ നല്‍കാതിരിക്കാന്‍ ഗുരു ശ്രദ്ധവെച്ചതായി തോന്നുന്നു. നിലവിലുള്ള അസമത്വത്തെ തുടച്ചുമാറ്റാന്‍ അദ്വൈതദര്‍ശനത്തെ ആയുധമാക്കുന്നതിലാണ് അദ്ദേഹം നിഷ്‌ക്കര്‍ഷിച്ചതെന്നു ചുരുക്കം.

ഇപ്രകാരം സൈദ്ധാന്തികമായ കടുംപിടുത്തം വര്‍ജിച്ചതുകൊണ്ട് ശ്രീനാരായണഗുരു അദ്വൈതിയായിരിക്കെത്തന്നെ ബിംബപ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയപ്പോഴും ക്ഷേത്രനിര്‍മാണത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചപ്പോഴും വിവിധദേവീദേവന്മാരെപ്പറ്റി സ്‌തോത്രങ്ങള്‍ രചിച്ചപ്പോഴും ആര്‍ക്കും എടുത്തുപറയത്തക്ക ഒരു വൈരുധ്യവും തോന്നിയില്ല (ശ്രീശങ്കരന്റെ കാര്യത്തില്‍ ഇതെല്ലാം ഉത്തരം കിട്ടാത്ത പ്രശ്നങ്ങളായി പലര്‍ക്കും അനുഭവപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു). ഒരു ഘട്ടമെത്തിയപ്പോള്‍ ഗുരു, ഇനി ജാതിവ്യത്യാസത്തെ അധികമാക്കുന്ന ദേവാലയങ്ങളല്ല, അറിവു നല്‍കുന്ന വിദ്യാലയങ്ങളാണ് വേണ്ടതെന്ന് ആഹ്വാനം ചെയ്‌തപ്പോഴാകട്ടെ, അതിനെ സ്വാഭാവികമായേ നിരീക്ഷകര്‍ കണ്ടുള്ളൂ.

പണ്ഡിതലോകത്തിലാണ്, സാധാരണജനങ്ങള്‍ക്കിടയിലല്ല, ശ്രീശങ്കരനു പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ടിവന്നത്. ബ്രഹ്മകാരണവാദമൊഴിച്ച് മറ്റെല്ലാ വാദങ്ങളെയും ഖണ്ഡിക്കുക ജീവിതവ്രതമായെടുത്തുകൊണ്ട് അദ്ദേഹത്തിന് അനേകം വാദപ്രതിവാദങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെടേണ്ടിവന്നു. അതിന്റെ ഭാഗമായി വേദഗ്രന്ഥങ്ങളടക്കം ധാരാളം ഗ്രന്ഥങ്ങള്‍ രചിക്കേണ്ടിവന്നു. സംസ്‌കൃതഭാഷയ്ക്ക് ഇത് ഈടുറ്റ മുതല്‍ക്കൂട്ടായി. അതിമനോഹരമായ കവിത, തര്‍ക്കകര്‍ക്കശമെന്നല്ല യുക്തിസുന്ദരമെന്നു വിശേഷിപ്പിക്കേണ്ടുന്ന ഹൃദ്യവും ചടുലവുമായ ഗദ്യം. സംസ്‌കൃതസാഹിത്യത്തില്‍ അപൂര്‍വവ്യക്തിത്വശോഭയോടെയാണ് ശ്രീശങ്കരന്റെ ഈ തലയുയര്‍ത്തിനില്പ്.

ശ്രീബുദ്ധനും നാരായണഗുരുവും

സാമാന്യജനങ്ങളുടെ ലോകമാണ് നാരായണഗുരുവിന്റെ പ്രവര്‍ത്തനമണ്ഡലം. വാദരതനല്ലായ്‌കയാല്‍, ആളുകളെ ആധ്യാത്മികാദികാര്യങ്ങളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിക്കുന്നതിനു സൌമ്യസുന്ദരമായി പ്രേരിപ്പിക്കുകയാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശൈലി. അവര്‍ക്ക് എളുപ്പം മനസ്സിലാകത്തക്കവിധം ലളിതമായി, അധികവും മലയാളത്തില്‍, പദ്യത്തിലും ഗദ്യത്തിലും കൃതികള്‍ രചിക്കുക - അതാണദ്ദേഹം ചെയ്തത്. അങ്ങനെ പിറന്നവയാണ് ഗുരുവിന്റെ സ്‌തോത്രങ്ങളും ദാര്‍ശനികകൃതികളും മറ്റും. അതേസമയം, പണ്ഡിതമണ്ഡലത്തിന് ആലോചനാമൃതമായ ആശയങ്ങള്‍ അവയിലെങ്ങും അനുഭവവേദ്യവുമാണ്. ജനാധിപത്യം, മതനിരപേക്ഷത, സാമൂഹ്യനീതി, സമത്വം മുതലായ ആധുനികാശയങ്ങള്‍ക്ക് പ്രാധാന്യം നല്‍കിക്കൊണ്ടുള്ളതാണ് ഗുരുവിന്റെ കര്‍മരംഗം. മധ്യകാലഘട്ടത്തില്‍ ജീവിച്ച ശ്രീശങ്കരന് ഇവയൊന്നും കാണാന്‍ കഴിയാത്തതില്‍ അസാധാരണമായൊന്നുമില്ല. എന്നാല്‍, കറേക്കൂടി പിറകോട്ടുപോകുമ്പോള്‍, ശ്രീബുദ്ധനില്‍ ഈ പ്രവണതകളൊക്കെ സാരാംശത്തില്‍ കാണാന്‍ കഴിയുകയും ചെയ്യും. അതേ, ശ്രീനാരായണന് ശ്രീബുദ്ധനോടാണ്, ശ്രീശങ്കരനോടല്ല, സാമ്യങ്ങളേറെയുള്ളത് - സൈദ്ധാന്തികതലത്തിലും പ്രായോഗികതലത്തിലും.

എന്നുവെച്ച് ബൌദ്ധദര്‍ശനമാണ് ഗുരുദര്‍ശനമെന്നു പറഞ്ഞുകൂട. കുമാരനാശാന്‍ വ്യക്തമായി ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയപോലെ, ഏകജാതിദര്‍ശനത്തില്‍ ഗുരു ബുദ്ധനോടൊപ്പമാണെങ്കിലും നിരീശ്വരമായ ബൌദ്ധദര്‍ശനത്തോട് അക്കാര്യത്തില്‍ യോജിച്ചുപോകാന്‍ ഗുരുവിന്റെ ഏകദൈവദര്‍ശനത്തിനാവില്ല. മതപരമായി വിഭാഗീയത പുലര്‍ത്തുന്ന ബൌദ്ധമുള്‍പ്പെടെയുള്ള ഒരു മതദര്‍ശനത്തോടും ഏകമതദര്‍ശനമുയര്‍ത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ഗുരുവിന് യോജിക്കാന്‍ പറ്റില്ല. 'മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി' എന്ന മുദ്രാവാക്യം ആവിഷ്‌ക്കരിച്ച ഗുരുവിന് എല്ലാ മതങ്ങളെയും വിശാലമായ അര്‍ഥത്തില്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളാനാവുമെങ്കിലും, സൈദ്ധാന്തികമായും പ്രായോഗികമായും വ്യതിരിക്തത പുലര്‍ത്തിക്കൊണ്ടു നിലകൊള്ളുന്ന ഒരു മതത്തിനും ഗുരുദര്‍ശനത്തെ പൂര്‍ണമായി സ്വാംശീകരിക്കാനാവില്ല. 'ഒരു ജാതി, ഒരു മതം, ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന് ' എന്നതാണ് സനാതനധര്‍മം എന്നു നാരായണഗുരു വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. പരമ്പരാഗതമായി പറഞ്ഞുവരുന്ന 'സനാതനധര്‍മത്തിന്, വര്‍ണാശ്രമധര്‍മത്തിന്, ഇതുമായി ഒരു ബന്ധവുമില്ല. എന്നല്ല, തീര്‍ത്താല്‍ തീരാത്ത വൈരുധ്യം ആ രണ്ടു സനാതനധര്‍മങ്ങള്‍ തമ്മിലുണ്ടുതാനും.

ഈ വിചിന്തനത്തില്‍നിന്ന് ഗുരുദര്‍ശനം ശ്രീശങ്കരദര്‍ശനത്തില്‍നിന്നു വ്യതിരിക്തമാണെന്നു വ്യക്തമാകുമല്ലോ.

ഗുരുവിന്റേത് സമത്വദര്‍ശനം

ഇനി നമുക്ക് ശ്രീനാരായണഗുരുദര്‍ശനത്തെ പ്രത്യേകമായെടുത്ത് പരിശോധിക്കാം.

എന്താണ് ആ ദര്‍ശനത്തിന്റെ കാതല്‍? ഒറ്റവാക്കില്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അത് സമത്വമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ല. സമത്വം എന്ന വാക്ക് അദ്ദേഹം പ്രയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല. പക്ഷേ, എന്തു പറയുമ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഉള്ളില്‍ അതാണ് തെളിഞ്ഞുനിന്നിരുന്നത്. അത്യന്തം ലളിതമായ അല്പം വാക്കുകളില്‍ ഗുരു തന്റെ സമത്വദര്‍ശനം ലോകസമക്ഷം വെളിപ്പെടുത്തി. അത് പ്രായോഗികമാക്കുന്നതിനുള്ള പരിപാടികള്‍ ആവിഷ്‌ക്കരിച്ചുനടപ്പിലാക്കി.

ഈ സമത്വദര്‍ശനം, എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാവുന്നതുപോലെ, താഴെ ചേര്‍ക്കുന്ന ചില മുദ്രാവാക്യങ്ങളിലൂടെയാണ് ഗുരു അവതരിപ്പിച്ചത്.

1. ജാതിഭേദം മതദ്വേഷം ഏതുമില്ലാതെ സര്‍വരും

സോദരത്വേന വാഴുന്ന മാതൃകാസ്ഥാനമാമിത്.

2. ഒരു ജാതി, ഒരു മതം, ഒരു ദൈവം മനുഷ്യന്.

3. ജാതി ചോദിക്കരുത്, പറയരുത്, വിചാരിക്കരുത്.

4. മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി.

5. സംഘടനകൊണ്ട് ശക്തരാകുവിന്‍, വിദ്യകൊണ്ട് സ്വതന്ത്രരാകുവിന്‍.

6. മദ്യം വിഷമാണ്; അതുണ്ടാക്കരുത്, കൊടുക്കരുത്, കുടിക്കരുത്.

7. അവനിവനെന്നറിയുന്നതൊക്കെയോര്‍ത്താ-

ലവനിയിലാദിമമായൊരാത്മരൂപം;

അവനവനാത്മസുഖത്തിനാചരിക്കു-

ന്നവയപരന്നു സുഖത്തിനായ് വരേണം.

ഈ ഏഴു മഹദ്വചനങ്ങളും ചേര്‍ന്നാല്‍ ഗുരുദര്‍ശനമായി. സാമൂഹ്യവും സാംസ്‌ക്കാരികവും സാമ്പത്തികവും രാഷ്‌ട്രീയവുമായ രംഗങ്ങളില്‍ സമത്വം പുലര്‍ന്നുകാണുകയാണ് ഗുരുവിന്റെ ലക്ഷ്യമെന്ന് ഈ വചനങ്ങളുടെ അപഗ്രഥനം വെളിവാക്കും. ലൌകികവും ആത്മീയവും ഇവിടെ ഒന്നിക്കുന്നതു നാം കാണുന്നു. അതാണ് ഗുരുദര്‍ശനം.

ജാതിയെ അദ്ദേഹം തീര്‍ത്തും നിഷേധിക്കുകതന്നെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ഒരു ജാതിയേ ഉള്ളൂ; അത് മനുഷ്യജാതിയാണ്. അതായത്, സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്‍ പറഞ്ഞതുപോലെ, ‘ജാതി വേണ്ട’ എന്നുതന്നെയാണ് ഇതിന്നര്‍ഥം. അതിനാല്‍ ജാതിവിരുദ്ധത ശ്രീനാരായണദര്‍ശനത്തിന്റെ അകക്കാതലാകുന്നു. ഉപനിഷത്തുകളിലെ ബ്രഹ്മവാദത്തില്‍, ബുദ്ധമതത്തില്‍, ജൈനമതത്തില്‍, ചാര്‍വാക(ലോകായത)ദര്‍ശനത്തില്‍, സൂഫിദര്‍ശനത്തില്‍, ക്രൈസ്തവദര്‍ശനത്തില്‍, രാജാറാം മോഹന്‍ റോയിയുടെയും വിവേകാനന്ദന്റെയും മറ്റും നവോത്ഥാനദര്‍ശനത്തില്‍, തൊഴിലാളിവര്‍ഗദര്‍ശനത്തില്‍ - അങ്ങനെ ഭാരതീയദര്‍ശനങ്ങളില്‍ മിക്കതിലുമുള്ള ജാതിവിരോധഘടകത്തെ ഗുരുദര്‍ശനത്തിന്റെ മുഖ്യസ്ഥാനത്തുതന്നെ നമുക്കു കാണാം. ഇന്ത്യന്‍ സാഹചര്യത്തില്‍ സമത്വത്തിന്റെ മുഖ്യശത്രു ജാതിയാണെന്നു കാണുക.

എന്നാല്‍ മതത്തെ അദ്ദേഹം നിഷേധിച്ചിട്ടില്ല. എല്ലാ മതങ്ങളുടെയും സാരാംശം ഒന്നായതുകൊണ്ട് ഒരു മതമേ ഉള്ളൂ, അഥവാ ഒരു മതമേ വേണ്ടൂ, എന്നാണ് അദ്ദേഹം നിഷ്‌ക്കര്‍ഷിച്ചത്. ഈ അര്‍ഥത്തില്‍, പ്രത്യേകം പ്രത്യേകം മതങ്ങള്‍ വേണ്ട എന്ന അര്‍ഥത്തില്‍, സഹോദരന്‍ അയ്യപ്പന്റെ ‘മതം വേണ്ട’ എന്ന അഭിപ്രായം ഗുരുവിന് അഭിമതമായിരിക്കും; ‘വേണം ധര്‍മം’ എന്ന് സഹോദരന്‍ തുടര്‍ന്നുപറയുന്നതുകൊണ്ട് വിശേഷിച്ചും. ബാഹ്യവും ആഭ്യന്തരവുമായ മതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചര്‍ച്ചയില്‍ ബാഹ്യാംശങ്ങളില്‍ വിഭിന്നങ്ങളാവാമെങ്കിലും ആഭ്യന്തരാംശത്തില്‍ ഏകമതമേയുള്ളൂ എന്നു ശ്രീനാരായണഗുരു വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടാണ് ‘മതമേതായാലും മനുഷ്യന്‍ നന്നായാല്‍ മതി’ എന്ന ഗുരുവാക്യത്തിന് ‘ഒരു മതം’ എന്ന വാക്യവുമായി വൈരുധ്യമില്ലാത്തത്. താന്‍ ശ്രീശങ്കരന്റെ അദ്വൈതമതക്കാരനാണെന്നും ബുദ്ധമതക്കാരനാണെന്നും ക്രിസ്‌തുമതക്കാരനാണെന്നും ഇസ്ളാംമതക്കാരനാണെന്നുമൊക്കെ പലപ്പോഴായി ഗുരു പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതിന്റെ പൊരുള്‍ അപ്പോഴേ വ്യക്തമാവുകയുള്ളൂ.

ഈ ഏകമതസിദ്ധാന്തം മതപരമായ വിഭാഗീയതകൊണ്ട് കുപ്രസിദ്ധമായ മതദര്‍ശനങ്ങളിലൊന്നും കാണാത്തതാണ്. ഉപനിഷത്തുകളിലെ ബ്രഹ്മദര്‍ശനത്തില്‍ ഈ പേരില്ലെങ്കിലും ഈ ആശയമുണ്ട്. പിന്നീട് സ്വാമി വിവേകാനന്ദനെപ്പോലുള്ളവര്‍ ആവിഷ്‌ക്കരിക്കുകയും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത മതതുല്യതാവാദം ഇതുതന്നെയാണ്. ഇന്ത്യയില്‍ അശോകന്റെ കാലംതൊട്ടേ സാമാന്യമായി നിലനിന്നിരുന്നതും ദേശീയസ്വാതന്ത്ര്യ സമരകാലത്ത് കുറേക്കൂടി വ്യക്തമായ രൂപം കൈക്കൊണ്ടതും നമ്മുടെ ഭരണഘടനയില്‍ വിഭാവനം ചെയ്യപ്പെട്ടതുമായ മതനിരപേക്ഷത, വാസ്‌തവത്തില്‍, ഗുരുവിന്റെ ഈ ഏകമതസിദ്ധാന്തമാണെന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അതില്‍ ഒട്ടും അതിശയോക്തിയില്ല. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, ‘മതവിരോധത്തിന്റെ മതമാണ് ഗുരുദര്‍ശനം’, ‘ആദര്‍ശഹിന്ദുസന്ന്യാസിയാണ് ഗുരു, ഹിന്ദുത്വാഭിമാനിയാണ് ഗുരു’ എന്നും മറ്റുമുള്ള അതിരുകവിഞ്ഞ അവകാശവാദങ്ങള്‍ വസ്‌തുതയ്‌ക്കു നിരക്കുന്നതല്ല.

ഒരു ദൈവം’ എന്നരുളിയ ഗുരു ഉപനിഷത്തുകളില്‍ ആവിഷ്‌കൃതമായ സര്‍വസമത്വദര്‍ശനത്തിന്റെ പിന്തുടര്‍ച്ചക്കാരന്‍തന്നെ. സകലചരാചരങ്ങളുടെയും സൃഷ്‌ടിസ്ഥിതിസംഹാരകര്‍ത്താവായ ഒരേയൊരു ദൈവത്തിലുള്ള വിശ്വാസം ആ ദര്‍ശനത്തില്‍ പ്രകടമാണ്. ദൈവദശകം എന്ന വിശിഷ്‌ടകൃതിയില്‍ ഏതു കുട്ടിക്കും ഉള്‍ക്കൊള്ളാവുന്ന വിധത്തില്‍ ഈ ഏകദൈവാശയം വിവരിച്ചിട്ടുണ്ട്. അങ്ങേയറ്റം ആധ്യാത്മികമായ ഈ ഏകദൈവവിശ്വാസം എത്രയേറെ സമത്വബോധപ്രബോധകമാണെന്നു വെളിപ്പെടുത്തുന്നതാണ് 'അവനിവനെന്നറിയുന്നതൊക്കെയോര്‍ത്താല്‍' എന്നുതുടങ്ങുന്ന മേലുദ്ധരിച്ച ആത്മോപദേശശതകപദ്യം. അനുകമ്പാദശകം വായിക്കുന്ന ആര്‍ക്കാണ് ഗുരുവിന്റെ വിശ്വപ്രേമതത്വവും പരമകാരുണികത്വവും അനുഭവവേദ്യമാവാതിരിക്കുക!

ഈ ആദര്‍ശങ്ങള്‍ പ്രായോഗികമാവണമെങ്കില്‍ ബഹുജനങ്ങള്‍ ബോധവല്‍ക്കരിക്കപ്പെടേണ്ടതുണ്ട്. അതിന് അവര്‍ക്ക് ശക്തിയുണ്ടാവണം. അതിനു സംഘടന കൂടാതെ പറ്റില്ല. അങ്ങനെ സംഘടിച്ചു ശക്തരായാല്‍ അവര്‍ക്ക് വിദ്യ കൈവരിക്കുന്നതിനുള്ള സ്ഥാപനങ്ങള്‍ സുഗമവും സുലഭവുമാവും. ക്ഷേത്രങ്ങള്‍പോലും നാരായണഗുരുവിന് വിദ്യാവിതരണത്തിനുള്ള ഉപാധികളാണ്. ദേവാലയങ്ങളേക്കാള്‍ പ്രധാനം വിദ്യാലയങ്ങളാണെന്ന് അദ്ദേഹം ഉപദേശിക്കുകയുണ്ടായല്ലോ. വിദ്യകൊണ്ട് പ്രബുദ്ധരാവുകയും സ്വതന്ത്രരാവുകയുമൊക്കെ ചെയ്യേണ്ടവര്‍, പരമ്പരാഗതമായ തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുകൊണ്ട് മദ്യത്തിന്റെ അടിമകളാവരുത്. അത് അവരെ ബോധഹീനരാക്കും; അസ്വതന്ത്രരാക്കും.

ആധുനികഭാരതീയനവോത്ഥാനദര്‍ശനങ്ങളില്‍ പൊതുവില്‍ കാണപ്പെടുന്ന ആശയങ്ങളാണിവ. ആധുനികഭാരതീയനവോത്ഥാനത്തിന്റെ സന്തതിയും കേരളീയനവോത്ഥാനത്തിന്റെ പിതാവുമായ ശ്രീനാരായണഗുരു ഈ ആശയങ്ങളെ പൂര്‍ണമായി സ്വാംശീകരിച്ചത് സ്വാഭാവികംമാത്രം. ഗുരുവില്‍നിന്ന് പ്രചോദനമുള്‍ക്കൊണ്ടുകൊണ്ടാണ് ജാതിമതസമുദായസംഘടനകളുടെ രൂപത്തില്‍ നവോത്ഥാനപ്രസ്ഥാനങ്ങളെല്ലാം ഇവിടെ ആവിര്‍ഭവിച്ചത്. ആവിര്‍ഭാവകാലങ്ങളില്‍ അവ ഓരോ ജാതിമതസമുദായത്തെയും ആകാവുന്നത്ര നവീകരിക്കുകയും അങ്ങനെ കേരളീയസമൂഹത്തിന്റെയാകെ നവീകരണത്തിനു വഴിതെളിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ നവീകരണത്തിന് വമ്പിച്ച സംഭാവനകള്‍ ചെയ്ത വര്‍ഗബഹുജനസംഘടനകള്‍ക്ക്, അവയ്‌ക്ക് നേതൃത്വം നല്‍കിയ പുരോഗമനരാഷ്‌ട്രീയപ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍ക്ക്, വിശേഷിച്ച് കമ്മ്യൂണിസ്‌റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്, വളരാന്‍ പാകത്തില്‍ വളക്കൂറുള്ള മണ്ണൊരുക്കിയത് ഈ നവോത്ഥാനപ്രസ്ഥാനങ്ങള്‍, വിശേഷിച്ച് അതിനെല്ലാം തുടക്കമിട്ട ശ്രീനാരായണഗുരു, ആണെന്ന് പ്രത്യേകം അനുസ്‌മരിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

ചുരുക്കത്തില്‍ ശ്രീനാരായണഗുരു ഭാരതീയദര്‍ശനങ്ങളില്‍ അന്നത്തെ കേരളീയസാഹചര്യത്തില്‍ ഗ്രാഹ്യമെന്നു തോന്നിയ എല്ലാ നല്ല ആശയങ്ങളെയും ഉള്‍ക്കൊണ്ടുകൊണ്ടും ത്യാജ്യമെന്നുകണ്ട അംശങ്ങളെ മുഴുവന്‍ ത്യജിച്ചുകൊണ്ടും സ്വന്തമായൊരു ദര്‍ശനം ആവിഷ്‌ക്കരിക്കുകയാണുണ്ടായത്. ആ ദര്‍ശനമാകട്ടെ കേരളീയസമൂഹത്തിന്റെ കേവലമൊരു വ്യാഖ്യാനമായി ഒതുങ്ങിനില്‍ക്കാതെ, ആ സമൂഹത്തെ അടിമുടി മാറ്റിമറിക്കുന്നതുകൂടി ആയിത്തീര്‍ന്നു. അതുകൊണ്ട് കേരളത്തിന്റെ നവോത്ഥാനത്തില്‍ ശ്രീനാരായണഗുരുദര്‍ശനം വഹിച്ച പങ്കിനെ ആര്‍ക്കും അവഗണിക്കാനാവില്ല. ഇ എംഎസ്. നിരീക്ഷിച്ചതുപോലെ, 'ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും മഠങ്ങളുടെയും അടിത്തറയാണ് സ്വാമികളിട്ടതെങ്കിലും, അവയുടെ മീതെ ഉയര്‍ന്നുവന്നത് സാമൂഹ്യസമത്വമെന്ന കെട്ടിടമാണ്; അധ്യാത്മചിന്തയുടെ വിത്താണദ്ദേഹം പാകിയതെങ്കിലും, മുളച്ചുവന്നത് സാമൂഹ്യരാഷ്‌ട്രീയാവകാശവാദമാണ്; ആര്‍ഷസംസ്‌ക്കാരത്തിന്റെ സന്ദേശമാണദ്ദേഹം പ്രചരിപ്പിച്ചതെങ്കിലും, അത് ശ്രോതാക്കളുടെ ചെവിയില്‍ ചെന്നലച്ചത് ‘സ്വാതന്ത്ര്യം, സമത്വം, സാഹോദര്യം’ എന്ന പാശ്ചാത്യനവീനസന്ദേശമായിട്ടാണ്.' (ഇ എം എസ് സമ്പൂര്‍ണകൃതികള്‍, ചിന്ത പബ്ലിഷേഴ്‌സ്, തിരുവനന്തപുരം, സഞ്ചിക 9, 2000, പേജ് 289)

അന്ന് ഗുരു ചെയ്തതുപോലെ, ഇന്നത്തെ സാഹചര്യങ്ങള്‍ക്കൊത്ത് ആ ദര്‍ശനത്തെ വളര്‍ത്തിക്കൊണ്ടുവരികയും പ്രചരിപ്പിക്കുകയും പ്രായോഗികമാക്കുകയും ചെയ്യുകയാണ് നമ്മുടെ കടമ. അതാകട്ടെ, കേരളത്തെമാത്രമല്ല, ഇന്ത്യയെയും ലോകത്തെയാകെയും പ്രവര്‍ത്തനരംഗമാക്കിക്കൊണ്ടാണ് വേണ്ടത്. ദേശീയവും അന്തര്‍ദേശീയവുമായ സാഹചര്യങ്ങള്‍ അത്തരമൊരു പ്രവര്‍ത്തനം ഇന്നത്തെ ഒരു കേരളീയനില്‍നിന്ന് ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടെന്ന കാര്യത്തില്‍ അഭിപ്രായവ്യത്യാസമുണ്ടാവാനിടയില്ല.

*****

ഡോ. എന്‍ വി പി ഉണിത്തിരി , കടപ്പാട് : ദേശാഭിമാനി വാരിക
http://workersforum.blogspot.com/2008/10/blog-post_23.html

ജീവകാരുണ്യനിരൂപണം - ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്‍.

ആത്മവത് സര്വഭൂതേഷു എന്ന ആപ്തവാക്യത്തിന് അനുരൂപമായി സമസ്തജീവജാലങ്ങളോടും സമഭാവന പുലര്ത്തിയിരുന്ന മഹാത്മാവായിരുന്നു ശ്രീമത് ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്‍.

ജീവകാരുണ്യനിരൂപണം എന്ന കൃതിയിലൂടെ നാമെല്ലാവരും സഹജീവികളോട് കാരുണ്യം കാണിക്കേണ്ടതിന്റെയും മാംസാഹാരം വര്ജ്ജിക്കേണ്ടതിന്റെയും ആവശ്യകതയെ താത്വികമായി വിശദീകരിക്കുകയാണ് അദ്ദേഹം ചെയ്തിരിക്കുന്നത്.

മാംസഭക്ഷണത്തെ അനുകൂലിക്കുന്നവര്സാധാരണയായി പറയാറുള്ള ചില വാദങ്ങള്പ്രതിപാദിച്ചുകൊണ്ടാണ് കൃതി ആരംഭിക്കുന്നതുതന്നെ. അവയില്ചിലതു താഴെ ചേര്ക്കുന്നു.

1. ദൈവം മൃഗാദികളെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യന് ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയാണ്.
2. ഹിംസ കൂടാതെ മനുഷ്യന് ജീവിച്ചിരിക്കുവാനാവില്ല. എന്തെന്നാല്നാം ദിവസവും കഴിക്കുന്ന ഭക്ഷണപാനീയങ്ങളില്അസംഖ്യം ജീവാണുക്കളുണ്ട്. അവയെ കൊല്ലാതെ അതൊന്നും ഭക്ഷിക്കാനോ, ജീവന്നിലനിര്ത്തുവാനോ സാധിക്കില്ല.
3. സസ്യങ്ങള്ക്കും ജീവനുണ്ട്. അതുകൊണ്ട് സസ്യഭക്ഷണവും ഹിംസതന്നെയാണ്.
4. നല്ല ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരത്തിന് മാംസഭക്ഷണം ആവശ്യമാണ്.

മേല്പറഞ്ഞ എല്ലാ വാദങ്ങള്ക്കും തക്കതായ മറുപടി ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്നല്കുന്നുണ്ട്. അത് സംക്ഷിപ്തമായി ക്രമാനുസാരം താഴെ ചേര്ക്കുന്നു.

1. ദൈവം മൃഗാദികളെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് മനുഷ്യന് ഭക്ഷണത്തിനു വേണ്ടിയാണ് എന്ന വാദത്തിനുള്ള മറുപടിയില്സിംഹം തുടങ്ങിയ ഹിംസ്രജന്തുക്കളുടെ ഉദരപൂരണത്തിനായിട്ടാണോ മനുഷ്യരെ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന മറുചോദ്യവും അദ്ദേഹം ചോദിക്കുന്നുണ്ട്. അതുകൂടാതെ പാശ്ചാത്യരായ ശരീരശാസ്ത്രപണ്ഡിതന്മാരെ ഉദ്ധരിച്ചുകൊണ്ട് മനുഷ്യന്റെ പല്ലുകളുടെയും, ദഹനാവയവങ്ങളുടെയും ഘടന മാംസഭക്ഷണത്തിനു യോജിച്ചതല്ലെന്നു അദ്ദേഹം യുക്തിയും, ഉദാഹരണങ്ങളും നിരത്തി വിശദമാക്കുന്നു.

2. ഹിംസകൂടാതെ ഒരു ജീവിക്കും ശരീരം നിലനിര്ത്തുവാനാവില്ല എന്നതിന് അദ്ദേഹം നല്കുന്ന വിശദമായ മറുപടിയിലെ ഒരു പ്രസക്ത ഭാഗം ഇതാണ്, “തീരെ മാംസഭുക്കല്ലാത്തവനും ഒന്നിനെയും ഹിംസിക്കരുതെന്ന നിര്ബന്ധമായ കരുതലോടുകൂടി സൂക്ഷിച്ചു നടക്കുന്നവനുമായ ഒരുവന്അറിയാതെ, ശ്വാസോച്ഛാസം മുതലായവയാല്എത്രയോ ജീവികളുടെ നാശത്തിനു കാരണമാകുന്നു. (എന്നാല്‍) ഇത് കുട്ടികളെപോലെ വളര്ത്തിയും വിലക്കുവാങ്ങിയും കൊല്ലുന്നതുപോലെ പാപമാകുകയില്ലല്ലോ. അവ തന്നെ കൊല്ലുമെന്നോ അവയെ തനിക്കു കൊല്ലണമെന്നോ ഉള്ള കാരണങ്ങളോ മനപൂര്‍‌വ്വമോ ഇല്ല. ഒരുവന്അറിയാതെ അവന്റെ പുറത്തൊരു മരം വീണു മൃതിപ്പെടുന്നതുപോലെ മാത്രമത്രേ ഇതും. ഹിംസയെ തടുക്കാന്മാര്ഗ്ഗമില്ല”.

3. സസ്യങ്ങള്ക്ക് ജീവനുണ്ടെന്ന് ആധുനികശാസ്ത്രം അറിയുന്നതിന് എത്രയോ മുമ്പേതന്നെ നമ്മുടെ പൂര്വികര്ക്ക് ഇതറിയാമായിരുന്നു – “ചരാചരജീവന്മാര്‍” എന്ന പ്രയോഗം എത്രയോ നൂറ്റാണ്ടുകളായി ഭാരതത്തില്ഉപയോഗത്തിലുണ്ട്. അചരങ്ങള്ക്കും ജീവനുണ്ട്. എന്നാല്മൂന്നോ, നാലോ, അഞ്ചോ ജ്ഞാനേന്ദ്രിയങ്ങളുള്ള പക്ഷിമൃഗാദികളനുഭവിക്കുന്ന വേദനയോടു താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള്ഒരു ഇന്ദ്രിയം മാത്രമുള്ളവയും, നേര്ന്ന സംവേദനശക്തിയുള്ളവയുമായ സസ്യങ്ങളുടെ വേദന വളരെ തുച്ഛമാണ്. അതുകൊണ്ട് സസ്യഭക്ഷണം മൂലമുണ്ടാകുന്ന ഹിംസ താരതമ്യേന തുലോം തുച്ഛമാണ്.

4. അക്കാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രഗത്ഭരായ പാശ്ചാത്യപണ്ഡിതന്മാരെ ഉദ്ധരിച്ചു കൊണ്ട് നല്ല ആരോഗ്യത്തിന് മാംസഭക്ഷണം അനിവാര്യമല്ലെന്ന് ചട്ടമ്പിസ്വാമികള്സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ലോകത്തിലെ എല്ലാ പ്രമുഖമതങ്ങളുടെയും (ഇസ്ലാം മതം ഒഴിച്ച്) സിദ്ധാന്തങ്ങള്സസ്യാഹാരത്തെ എപ്രകാരം അനുശാസിക്കുന്നു എന്നും മാംസാഹാരത്തെ വിലക്കുന്നു എന്നും വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം ലഘുഗ്രന്ഥത്തെ ഉപസംഹരിക്കുന്നു. ഇതില്ക്രിസ്തുമതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഭാഗം എല്ലാ വായനക്കാര്ക്കും പുതിയ അറിവുനല്കുമെന്ന കാര്യത്തില്സംശയമില്ല.

തന്നെ മറ്റാരും വേദനപ്പിക്കരുതെന്ന് ഓരോ ജീവിയും ആഗ്രഹിക്കുന്നു. സ്ഥിതിക്ക് താനും മറ്റുള്ളവരെ കഴിയുന്നതും ഹിംസിക്കാതിരിക്കുക എന്നതു ന്യായം മാത്രമാണ്; പ്രായോഗികവും അതുതന്നെ. അതുകൊണ്ട് മനുഷ്യന്മറ്റു ജീവികളോടെല്ലാം കാരുണ്യത്തോടെയും സമഭാവനയോടെയും പെരുമാറുക എന്നത് മനുഷ്യന്അവരോട് ചെയ്യുന്ന ഒരു സൗജന്യമല്ല, നേരേ മറിച്ച് അവരുടെ അവകാശമാണ് എന്നാണ് സ്വാമികള്വാദിക്കുന്നത്.

ചര്ച്ചയ്ക്കിടയില്സ്വാമികള്വര്ണ്ണിക്കുന്ന ഹിംസ ഒരു രൂപമെടുത്ത് ദേശസഞ്ചാരം നടത്തുന്ന കഥ ഏവരുടെയും കണ്ണുതുറപ്പിക്കുവാന്പോരുന്നതാണ്.

കൃതിയില്നിന്നുള്ള ചില പ്രസക്ത ഭാഗങ്ങള്
മൃഗചരിത്രാചാര്യന്മാര്മാംസഭുക്കുകളായ സിംഹം കടുവ മുതലായ ജന്തുക്കളെ ദുഷ്ട മൃഗങ്ങളെന്നും സസ്യഭുക്കുകളായ പശു, ആട്, മാന്മുതലായവയെ സാധുമൃഗങ്ങളെന്നും പറഞ്ഞുവരുന്നു. എന്നാല്സിംഹങ്ങള്ക്ക് സ്വാഭാവികമായി മാംസമേ വേണ്ടൂ. നമുക്കോ മാംസാഹരം കഷ്ടപ്പെട്ട് പരിചയിക്കുന്നതും എളുപ്പത്തില്ലഭിക്കാത്തതുമാണ്. നമ്മെപ്പോലെയാണ് അന്യജന്തുവിന് വേദനയെന്നുള്ള വിവേകവും മനുഷ്യനാണുള്ളത്. അതുകൊണ്ട് മൃഗങ്ങള്അല്പവും കുറ്റവാളികളല്ല. മനുഷ്യനാണ് എല്ലാ കുറ്റങ്ങള്ക്കുമുള്ള ദുഷ്ടദ്രോഹി. ന്യായസ്ഥനായ മൃഗത്തിന്ദുഷ്ടഎന്ന വിശേഷണം കൊടുത്ത സ്ഥിതിക്ക് മനുഷ്യന്ദുഷ്ട ദുഷ്ടഎന്ന വിശേഷണം കൊടുക്കണം. സിംഹാദികള്വിശക്കുമ്പോള്വളരെ കാത്തിരുന്നു എന്തിനെയെങ്കിലും കിട്ടിയാല്ക്ഷണം കൊണ്ട് കാര്യം കഴിക്കും. മനുഷ്യനാകട്ടെ, മോഷ്ടിച്ചോ ബലാല്കാരമായോ വിലക്കുവാങ്ങിയോ മുന്‍‌കൂട്ടികൊണ്ടുവന്ന് പട്ടിണിയിട്ട്, വേലയെടുപ്പിച്ച് കഷ്ടപ്പെടുത്തി, ചിത്രവധം ചെയ്യുകയാണ്. സ്ഥിതിക്ക് മനുഷ്യനെ വളരെ കൂടുതല്ദുഷ്ടനെന്ന് പറയണം. മൃഗം മറ്റൊന്നിനെ ഉപദേശിച്ച് മാംസം തീറ്റാറില്ല. മനുഷ്യനോ ഇതു കഷ്ടമെന്നും വേണ്ടെന്നും കരുതി കൊല്ലാതിരിക്കുന്നവനോട് ദുര്ന്യായങ്ങള്പറഞ്ഞ് കൊല്ലില്ലകൂടി ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അതിനാല്മനുഷ്യന് അസംഖ്യം ദുഷ്ടപ്പട്ടം കൊടുക്കണം.


ജീവജാലങ്ങളുടെ ജ്ഞാനശക്തിയെ അറിഞ്ഞു അവയെ പുല്ല്, മരം, മുതലായ സ്പര്ശജ്ഞാനമുള്ള ജീവികള്‍, പവിഴപ്പുറ്റ്,കടല്‍‌പ്പുറ്റ്, കറയാല്‍, എറുമ്പ്, അണു, കൃമി, കടല്ച്ചൊറി മുതലായ സ്പര്ശരസങ്ങളോടു ഗന്ധത്തെ അറിയുന്ന മുന്നറിവുള്ള ജന്തുക്കള്‍; തുമ്പി, വണ്ട് മുതലായ സ്പര്ശരസഗന്ധങ്ങളോടു രൂപത്തെയും അറിയുന്ന നാലറിവുള്ള ജന്തുക്കള്‍, മനുഷ്യര്‍, മൃഗങ്ങള്മുതലായ സ്പര്ശരസഗന്ധരുപങ്ങളോടു ശബ്ദത്തെയും അറിയുന്ന അഞ്ചറിവുള്ള ജീവികള്‍; ഇപ്രകാരം വകതിരിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇവയില്മനുഷ്യന് ഇഹലോകചിന്തയും പരലോകചിന്തയും കൂടി ഉണ്ട്. മൃഗാദികള്ക്ക് ഇഹലോക ചിന്തയേ ഉള്ളൂ. വൃക്ഷാദികള്ക്കും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞ് സുഖദുഃഖാനുഭവം മന്ദിച്ചുപോയിരിക്കും. ജ്ഞാനസാധനങ്ങളുടെ ഭേദഗതി നിമിത്തം വൃക്ഷാദികള്ക്ക് തമോഗുണം കൊണ്ട് മായപ്പെട്ട് സുഖദുഃഖരൂപാമായി വികസിച്ചു തുടങ്ങത്തക്ക വിധത്തില്ഉള്ളില്അടങ്ങിയിരിക്കയാണ്.
അഞ്ചിന്ദ്രീയജ്ഞാനവും ശരിയായ ജ്ഞാനസാധനവുമുള്ള മനുഷ്യനും പോലും സുഷുപ്ത്യവസ്ഥയില്ശൂന്യസാമാന്യ വിശേഷങ്ങളെന്ന ഭാവനകള്നമുക്കു അനുഭവമാകുന്നുണ്ട്. ഒന്നും അറിയാതെ ഉറങ്ങുന്ന ഒരുവനെ മറ്റൊരാള്രണ്ടുമൂന്നു പ്രാവശ്യം വിളിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ഒന്നും അറിയുന്നില്ല, പിന്നെയും വിളിക്കുമ്പോള്അര്ത്ഥകല്പന കൂടാതെ കേള്ക്കുന്നു. മൂന്നാമതും വിളിക്കുമ്പോള്അര്ത്ഥകല്പനയോട്കൂടി കേട്ട് പ്രവര്ത്തിച്ചുതുടങ്ങുന്നു. ആദ്യം ശൂന്യമായിരുന്ന അവസ്ഥയും രണ്ടാമത് ശൂന്യതയില്നിന്ന് വേര്തിരിഞ്ഞും അര്ത്ഥകല്പനയോട് കൂടാതെ ശബ്ദം നിമിത്തം സാമാന്യം ഒരുണര്‍‌വായിട്ട് പിരിഞ്ഞ അവസ്ഥയും മൂന്നാമത് അര്ത്ഥകല്പനയോട് അഭിമുഖപ്പെട്ടുകൊണ്ട് തെളിഞ്ഞ അവസ്ഥയുംഇങ്ങനെ മൂന്നുവിധം കാണുന്നതില്ശൂന്യത്തിന്റെ അവസാനവും സാമാന്യത്തിന്റെ ഒരല്പം അംശവും കൂടിയ ഒരു നിലയെത്തന്നെ ഇവിടെ വൃക്ഷാദികള്ക്ക് കല്പിക്കണം.

Courtesy: Copied from a facebook page of  kind soul