Muktaka-Traya Three Verses on Liberation

Those who are students of the Maharshi's written works are aware that Upadesa-Sara, Arunachala-Pancaratna, and the following selection, Muktaka-Traya, are the only verses Sri Bhagavan composed in Sanskrit. Each of his compositions, written for whatever reason, exudes a crisp fragrance of truth and experience, guiding seekers to the final state of perfection.

The verses comprising Muktaka-Traya (Three Verses on Liberation) were composed on different occasions and later collected together. The first of these, Ekam Aksaram, was written when a devotee, Somasundaraswami, went to Bhagavan with a new notebook and requested him to write one letter (aksara ) in it. Bhagavan replied with the punning Tamil verse, which he later translated into the Sanskrit. The second verse, Hrdaya Kuhara Madhye, was written at the request of a devotee and appears in chapter two of Sri Ramana Gita. The third verse, written in 1927, later was translated into Tamil and included as verse number 10 of Ulladu Narpadu Anubandha (Appendix to Forty Verses on Reality).

1. ekam-aksaram hrdi nirantaram
bhasate svayam likhyate katham.

ഹൃദയത്തില് നിറഞ്ഞു സദാ സ്ഫുരിക്കുന്ന

ഒന്നായ തത്വം. സ്വയം പ്രകാശം. ഭാഷക്കതീതം.

The one imperishable (letter) itself shines continually in the Heart. How is it to be written?

2. hrdaya-kuhara-madhye kevalam brahma-matram hyaham-aham-iti saksad-atma-rupena bhati
hrdi visa manasa svam cinvata majjata va
pavana-calana-rodhad-atma-nistho bhava tvam.

ഹൃദയഗുഹയില് കേവല സ്വരൂപമായ ബ്രഹ്മ തത്വമായി

ഞാനു  ഉണ്ട് എന്നിങ്ങനെ സദാ ഉണ്മയായി നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന

ആത്മാവില് ബദ്ധശ്രദ്ധനായി ജാഗ്രതയോടെ സ്വയം മുങ്ങി അറിയുക

പ്രാണനെ നിരോധിച്ചു ആത്മനിഷ്ഠയോടെ കഴിയുക

In the center of the heart-cave Brahman alone shines in the form of the Self chanting  'I-I'. Enter into the heart by diving deep, with the mind investigating itself, or with control of the movement of the breath and abide in the Self.

3. Deham mrn-maya-vaj-jadatmakam-aham-buddhir-na tasyastyato naham tat-tad-abhava-supti-samaye siddhatma-sadbhava-tah ko'ham bhava-yutah kuto vara-dhiya drstvatma-nisthatmanam so'ham-sphurti-tayarunacala-sivah purno vibhati svayam .

മണ്ണില് നിന്നും ഉണ്ടായി മറയുന്ന കുടം പോലെ ശരീര മനോ ബുദ്ധികള് ജഡവും "ഞാനു" എന്നാ ഉണ്മയുടെ നിത്യാനുഭവം ഇല്ലാതതുമാകുന്നു.

എന്നാല് ശരീര മനോ ബുദ്ധികള് നിഷ്ക്രിയമായ സുഷുപ്തിയില് ആത്മാവിന്റെ സദ്‌ഭാവം ഉണ്മയായി നിലകൊള്ളുന്നു.

"ഞാന് ആര്?" "എവിടെ നിന്ന്?" എന്നിങ്ങനെ സദാ ശ്രദ്ധയോടെ ജാഗ്രതയോടെ വിചാരം ചെയ്യുന്ന ആത്മനിഷ്ഠനില് അരുണാചല ശിവന് "നീ ഞാനു തന്നെ" എന്ന് സ്വയം നിറഞ്ഞു പ്രകാശിക്കുന്നു.

The body, like things made of clay, is insentient in nature and has no 'I'-concept. Also the existence of the Self is admitted at the time of sleep when there is non-existence of the body. Therefore, I am not the body. To those established as the Self and having seen with a sharp intellect adhering to the enquiry 'Who am I?' and 'From whence?', Arunachala-Shiva itself shines full as the manifestation of 'I am that'.