Bhakthi and Vibhakthi

Bhakthi is the stage when the seven vibhakthis are absent..The seven Vibhakthi are seven the manifestations of ego

1. I
2. Me
3. By Me
4. For me 
5. From Me
6. My/Mine
7. In me

ധ്യാനം നിര്‍വിഷയം മനഃ.

മനസ്സില് നാമ രൂപ സങ്കല്പങ്കങള് ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ യാണ് ധ്യാനാവസ്ഥ. നാമരൂപ സങ്കല്പങ്കങള് ഉയരുമ്പോള് ഇതു ബോധം ഇതു ബ്രഹ്മ എന്നറിഞ്ഞു ലയിപ്പിക്കുന്നതാണു ധ്യാന പ്രക്രിയ.

നാമ രൂപങ്ങളെല്ലാം മനസ്സിലെ സങ്കല്പങ്ങള് മാത്രമാണെന്നും, സ്വപ്നതുല്യം മിഥ്യ ആണെന്നും അറിഞ്ഞു തള്ളുക.

ഇതെല്ലാം ആര്ക്ക് തോന്നുന്നു എന്ന് ആരാഞ്ഞു  അഹങ്കാര രൂപമായ കര്തൃ ഭോക്തൃ ഭാവങ്ങളെ ജ്ഞാനാഗ്നിയിൽ ദഹിപ്പിക്കുക.

ഞാനു എന്നും എന്റെ എന്നുമുള്ള മമതയുടെ ശൂന്യത/മിഥ്യത്വം അറിഞ്ഞു അതിനെ വെറും തുഛമെന്നു കാണുക.

സങ്കല്പങ്ങളെ സത്യമെന്ന് കരുതി അതില് ഭോക്ട്രുത്വം ആരോപിക്കുമ്പോള്  മാത്രമേ ദുഃഖം ഉള്ളു എന്നറിഞ്ഞു സാക്ഷിയായിരിക്കുക.

ശക്തമായ സങ്കല്പ പ്രവാഹങ്ങള്  വന്നാല് "സര്വ്വം അനിത്യം" എന്ന് ഉറപ്പിച്ചു, ആദിയിലും  അന്ത്യത്തിലും ഇല്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങള് പോലെ, ഉണ്ടെന്നു അനുഭവിക്കുംപോഴും  ഇല്ലാത്ത സ്വപ്നങ്ങള് പോലെയാണ് എല്ലാ സങ്കല്പങ്ങളും എന്നുറപ്പിച്ചു എല്ലാ നാമ രൂപങ്ങളെയും രാഗ ദ്വെഷങ്ങളെയും കര്ത്രുത്വ ഭോക്ത്രുത്വങ്ങളെയും  ലയിപ്പിച്ചു നിർമല സ്വരൂപമായ ബ്രഹ്മത്തെ ബോധത്തെ സാക്ഷി ചൈതന്യത്തെ ഭക്തിയോടെ ആശ്രയിച്ചു സാക്ഷി രൂപത്തില് ഇരിക്കുക.

വാസ്തവത്തില് ഞാന് ഒന്നും ചെയ്യുന്നുമില്ല അനുഭവിക്കുന്നുമില്ല, എന്ന സത്യം ശരിക്ക് വിചാരം ചെയ്തു മനസ്സിലാക്കി കർമ്മെന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക് വിഷയമായി യാദൃശ്ചയ വന്നുചേരുന്ന കര്മ്മങ്ങള് യാതൊരു അഭിമാനവുമില്ലാതെ കര്മ്മ ഫലത്തില് മമതയില്ലാതെ ചെയ്തു സുഖമായിരിക്കുക

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

മനസിന്‌ ഏകാഗ്രതയും ശാ ന്തിയും നല്‍കി പരിപൂര്‍ണ സ്വ സ്ഥതയിലേക്ക്‌ നയിക്കുവാന്‍ ആത്മാര്‍പ്പണം ചെയ്തുള്ള ധ്യാനം സഹായിക്കുന്നു. ‘ധ്യാ നം നിര്‍വിഷയം മനഃ’ എന്നാ ണ്‌ ധ്യാനത്തിന്‌ നല്‍കിയിരിക്കുന്ന നിര്‍വചനം. വിഷയേച്ഛകളില്‍ നിന്നെല്ലാം മനസ്‌ പൂര്‍ണമായും മോചനം നേടിയ അവസ്ഥയാണിത്‌.

തിങ്ങിവിങ്ങി അടിച്ചിരമ്പി നുരച്ചാര്‍ത്തുകളുയര്‍ത്തിവരുന്ന ആ വിചാരപ്രവാഹത്തെ നിങ്ങള്‍ക്ക്‌ നിര്‍മ്മമം നോക്കിക്കാണാന്‍ കഴിയുമെങ്കില്‍ ഒഴുക്കുതന്നെ ക്രമേണ അവസാനിക്കുകയും തല്‍ഫലമായി ഉപബോധതലം ജലശൂന്യമായിത്തീരുകയും ചെയ്യും.ഉപബോധതലത്തിന്റെ സമ്മര്‍ദ്ദത്തില്‍നിന്ന്‌ വിമുക്തമായ ബോധമനസ്സ്‌ കനം കുറഞ്ഞതായിത്തീരുകയും ധ്യാനജന്യമായ ആനന്ദത്തിന്റെ കഴിവ്‌ സമ്പാദിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അങ്ങനെയായിത്തീര്‍ന്ന മനസ്സ്‌ ധ്യാനത്തിന്‌ ഏറ്റവും പറ്റിയതായിത്തീരുന്നു.

- സ്വാമി ചിന്മയാനന്ദന്‍

എണ്ണമില്ലാത്തത്ര പ്രാപഞ്ചികദൃശ്യങ്ങളെ കാട്ടി നമ്മെ വഴിതെറ്റിക്കുന്നത്‌ ഈ മനസ്സിന്റെ അനിയന്ത്രിതമായ അവസ്ഥയാണ്‌, മനസ്സിന്റെ ആസ്വഭാവം നിയന്ത്രിതമായാലോ ? ദ്വൈതഭാവം അസ്തമിച്ചു -

"മനോദൃശ്യമിദം ദ്വൈതം യത്‌കിഞ്ചിത്‌ സചരാചരം
മനസോ ഹ്യമനീഭാവേ ദ്വൈതം നൈവോപലഭ്യതേ"എന്നു മാണ്ഡൂക്യകാരികയില്‍ പറയുന്നത്‌ ഇതു തന്നെ ആണ്‌.

"മന ഏവ മനുഷ്യാണാം കാരണം ബന്ധമോക്ഷയോഃ
ബന്ധായ വിഷയാസക്തം മുക്ത്യൈ നിര്‍വിഷയം സ്മൃതം"വിഷയാസക്തമായ മനസ്‌ ബന്ധങ്ങള്‍ക്കായും , നിര്‍വിഷയമായത്‌- വിരക്തമായത്‌ മോക്ഷത്തിനും കാരണമാകുന്നു.

ശ്രീരാമകൃഷ്ണന്റെ ഉപദേശം പോലെ ബാങ്കിലെ കാഷ്യര്‍ ധനം കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുണ്ട്‌ - പക്ഷെ അതൊന്നും അത്‌ തന്റെതായി കണ്ടു കൊണ്ടല്ല - അതേ ഭാവത്തോടു കൂടി ചെയ്യുവാന്‍ ശീലിക്കുക.

"ഇഹൈവ തൈര്‍ജ്ജിതഃ സര്‍ഗോ യേഷാം സാമ്യേ സ്ഥിതം മനഃ"

"ശുഭാശുഭാഭ്യാം മാര്‍ഗ്ഗാഭ്യാം വഹന്തീ വാസനാസരിത്‌

പൗരുഷേണ പ്രയത്നേന യോജനീയാ ശുഭേ പഥി"

യോഗവാസിഷ്ഠ

ശുഭവും അശുഭവും ആയ മാര്‍ഗ്ഗങ്ങളില്‍ കൂടി ഒഴുകുന്ന വാസന ആകുന്ന നദിയെ പൗരുഷങ്ങളാല്‍ - (കര്‍മ്മങ്ങളാല്‍) ശുഭമായ വഴിയിലേക്ക്‌ തിരിച്ചു വിടണം.

Song of Experience by Je Tsong Khapa

THE CONCISE MEANING OF THE STAGES OF THE PATH TO ENLIGHTENMENT [lam rim dü dön]

9

Since this is surely the supreme instruction upon which
Many fortunate sages of India and Tibet have relied,
Who of discerning intellect would not be utterly captivated
By these Stages of the Path for the three types of person!

10
Even by teaching or hearing just once these instructions
That distill the very essence of all the teachings
You’ll accumulate the extraordinary benefits
Of explaining or studying the holy Dharma in its entirety.
Once you’ve comprehended the efficiency of such a compendium,
Contemplate the great import of what this means.

11
Thus, seeing that your holy Lama, the teacher of the path,
Is the root and harbinger of all auspicious things you have
in this and future lives,
Devote yourself with diligence
to relying on him with proper thought and action,
Bring him delight by making an offering of your practice
in accord with his instructions.
But above all, never ever abandon him
even for the sake of your life.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

12
A life endowed with fortunes that you’ve gained this once
Is far superior to a wish-fulfilling jewel,
Hard to find and quick to disappear – like lighting in the sky!
If you ponder thus you’ll realize that all activities of this life
Are nothing but winnowed chaff and so you’ll see the need
To take the essence of this life both night and day.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

13
Nothing assures that you won’t be born in the lower realms
Once you die.
So, understanding that the Three Most Precious Jewels
Are a protection from such fear,
Take refuge and make this practice firm,
Without ever letting your vows decline.
But that depends, you see, on practicing correctly
What to adopt and what to abandon,
And pondering the effects of actions both white and black.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

14
Until you’ve gained a life replete with the qualities
You need for practicing the supreme path,
You won’t be prepared to reach the goal.
So train in the causes for gaining them all.
Since for that it’s vital to purify
The karmic obscurations of the three doors,
Soiled as they are by stains of faulty deeds and downfalls,
Cherish a constant reliance upon the four opponent powers.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

15 Suffering,
Without devoting yourself to contemplating the defects
revealed by the Truth of Suffering,
You’ll not develop the mind that strives for liberation;
And by not pondering the Truth of Origination
– how it is you’ve gotten entangled in this cyclic round –
You’ll not know how to cut samsara from its very root.
Therefore, make firm your renunciation,
Have true disgust, and appreciate knowing
What it is that binds you to cyclic existence.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

16 Bodhichitta
Undeniably, Bodhichitta is the backbone
Of the Mahayana Path
And pivotal support for all effective activities;
Like a gold-producing elixir, it transforms
The two accumulations,
And is a veritable treasure of merit
Where myriad virtues gather.
Knowing that this is so, heroic Bodhisattvas
Make the precious mind of enlightenment
The very core of their practice.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

17 generosity,
The perfection of generosity, like a wish-fulfilling gem,
satisfies the hopes of beings
And is paramount as a weapon for severing
The knot of stinginess.
It’s the activity of the Bodhisattva
That produces undaunted courage
And the very basis for renown
Proclaimed in the ten directions.
Knowing that this is so, sages rely on the noble path
Of unstintingly giving away their body, wealth, and virtue.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

18 morality
The perfection of moral discipline is the water
That washes away the stains of bad activities,
The moonlight that dispels
The burning anguish of the mental afflictions.
Like Mount Meru resplendent
It shines in the midst of beings
And is the virtue to which all migrators yield
Through no threat of power.
Knowing this, the holy ones of old
Perfectly guarded the morality that they assumed
As if protecting their very own eyes.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

19 patience
The perfection of patience
Is the supreme ornament of the powerful and
Consummate austerity against the torment
Of the mental afflictions.
Like the Garuda, it’s the most formidable enemy
Against the snake of hatred,
And impregnable armor against the weapon of harsh speech.
Knowing that this is so, Bodhisattvas train themselves
In the manifold use of the unsurpassed armor of patience.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

20 effort
When you don the irreversible armor of resolute effort,
All the wonderful qualities of your scriptural knowledge
and realization will increase like the waxing moon.
Not only will your activities come to acquire true meaning
But whatever you undertake will be accomplished
according to your wishes.
Knowing that this is so, Bodhisattvas cultivate effort
As the most efficacious practice for dispelling
Any vestige of laziness.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

21 concentration
The perfection of concentration is the lord who rules the mind
For, when placed on an object
It stays immobile as Mount Meru,
And when allowed, it engages in any virtuous object,
Inducing the blissful pliancy of both body and mind.
Knowing that this is so, powerful yogis rely continuously
On calm abiding to conquer the enemy of distraction.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

22 wisdom
The perfection of wisdom is the eye that views
Profound shunyata, the path that eradicates samsara,
The treasure of extraordinary qualities praised
In all the teachings, and best of lamps renowned
For dispelling the dark gloom of ignorance.
Knowing that this is so, those who strive for liberation
Generate this path with the utmost effort.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

23 calm abiding,
Seeing that one cannot sever the root of samsara
By single-pointed concentration alone
Nor irreversibly avert the mental afflictions
No matter how much one investigates them
With wisdom dissociated from the path of calm abiding,
The wise mount the wisdom fathoming the depths of reality
On the horse of immovable calm abiding,
And employ the sharp weapon
Of the Madhyamika reasonings free of extremes
To destroy all objects of focus grasping at extremes.
This is how they analyze correctly using spacious wisdom
To increase their intelligence realizing emptiness.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

24 Join calm abiding with profound insight!
Needless to say, you can achieve concentration
By meditating on one single object.
But since you can also generate meditative concentration
By staying immovably fixed on the supreme object
After having correctly analyzed it with discriminating wisdom,
How marvelous are the efforts of those
Who conjoin calm abiding with profound insight!
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

25
The meditation of space-like emptiness
In meditative equipoise
And that of illusion-like emptiness
During subsequent attainment
Comprise the union of method and wisdom;
These are praised as the Bodhisattva activities
Critical for reaching the shore beyond.
Knowing that this is so, the system of fortunate yogis
Will not be satisfied with partial paths.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

26
Having properly generated the common paths required
for the supreme paths – both causal and resultant –
Of the Mahayana,
Under protection of a skillful captain
Who affords you complete instructions,
Embark upon the great ocean of the collection of Tantras.
By so doing, indeed you’ll have endowed with great meaning
This life of leisure and fortune that you’ve achieved.
I, a yogi, practiced this way,
You, too, who seek liberation please do the same.

27
In order to habituate my mind
And benefit the minds of those of equal fortune,
I’ve explained this complete path that delights the Conquerors
In words that are easy to understand.
By this virtue, may no being ever be separated
From this perfect noble path.
I, a yogi, prayed this way,
May you seekers of liberation also pray the same.
Source  http://gandenmountainpress.com/?page_id=684

Random Rumi

I died as a mineral and became a plant,

I died as plant and rose to animal,

I died as animal and I was Man.

Why should I fear? When was I less by dying?

Yet once more I shall die as Man, to soar

With angels bless’d; but even from angelhood

I must pass on: all except God doth perish.

When I have sacrificed my angel-soul,

I shall become what no mind e’er conceived.

Oh, let me not exist! for Non-existence

Proclaims in organ tones,

To Him we shall return.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Something opens our wings. 

Something makes boredom and hurt disappear.

Someone fills the cup in front of us.

We taste only sacredness

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

You and your intelligence are like the beauty and the precision of an astrolabe.

Together, you calculate how near existence is to the sun!

Your intelligence is marvelously intimate. 

It’s not in front of you or behind, 

or to the left or the right.

Now try, my friend, to describe how near is the creator of your intellect!

Intellectual searching will not find the way to that king!

The movement of your finger is not separate from your finger.

You go to sleep, or you die, and there’s no intelligent motion.

Then you awake, and your fingers fill with meanings.

Now consider the jewel-lights in your eyes. How do they work?

This visible universe has many weathers and variations.

But uncle, O uncle, the universe of the creation-word, 

the divine command to Be, that universe of qualities is beyond any pointing to.

More intelligent than intellect, and more spiritual than spirit.

No being is unconnected to that reality, and that connection cannot be said. 

There, there’s no separation and no return.

There are guides who can show you the way. Use them. 

But they will not satisfy your longing.

Keep wanting that energy with all your pulsing energy.

The throbbing vein will take you further than any thinking.

Muhammad said, “Don’t theorise about essence!” 

All speculations are just more layers of covering. Human beings love coverings!

They think the designs on the curtains are whats being concealed.

Observe the wonders as they occur around you. 

Don’t claim them. Feel the artistry moving through, and be silent.

Or say, “I cannot praise You as You should be praised. 

Such words are infinitely beyond my understanding.”

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

TENDING TWO SHOPS

Don’t run around this world looking for a hole to hide in.

There are wild beasts in every cave! 

If you live with mice, the cat claws will find you.

The only real rest comes when you’re alone with God.

Live in the nowhere that you came from,

 even though you have an address here.

That’s why you see things in two ways. 

Sometimes you look at a person and see a cynical snake.

Someone else sees a joyful lover, and you’re both right!

Everyone is half and half, like the black and white ox.

Joseph looked ugly to his brothers, and most handsome to his father.

You have eyes that see from that nowhere, 

and eyes that judge distances, how high and how low.

You own two shops, and you run back and forth.

Try to close the one that’s a fearful trap, getting always smaller. 

Checkmate, this way. Checkmate that.

Keep open the shop where you’re not selling fishhooks anymore. 

You are the free-swimming fish.

Rumi

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Every midwife knows that 

not until a mother’s womb softens from the pain of labor 

will a way unfold and the infant find that opening to be born.

Oh friend! There is a treasure in your heart,

 it is heavy with child.

Listen.

All the awakened ones, like trusted midwives, are saying, ‘

Welcome this pain! 

It opens the dark passage of Grace’.”

- Rumi

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

സമദര്‍ശിത്വം

വിദ്യാ വിനയ സമ്പന്നേ ബ്രാഹ്മണേ ഗവി ഹസ്തിനി
ശുനി ചൈവ ശ്വപകേ ച പണ്ഡിതാഃ സമദര്‍ശിന:
( ശ്രീമദ് ഭഗവത് ഗീത 5-18)

വിദ്യാഭ്യാസവും വിനയവും കൊണ്ട് സമ്പന്നനായ ബ്രാഹ്മണനിലും, പശുവിലും, ആനയിലും, പട്ടിയിലും, പട്ടി മാംസം കഴിക്കുന്ന ചണ്ഡാലനിലും ബ്രഹ്മജ്ഞാനികള്‍ സമദൃഷ്ടികള്‍ ആണ്. എല്ലാവരെയും അവര്‍ സമത്വത്തോടെ കാണുന്നു.

ഭഗവാന്‍ രമണ മഹര്‍ഷിയുടെ മഹാനിര്‍വാണത്തിനു രണ്ടു വര്‍ഷം മുന്‍പ് ഉണ്ടായ ഒരു സംഭവം ആണിത്. ഒരു ദിവസം ഭഗവാന്‍ ഹാളില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു. അന്ന് ധാരാളം സന്ദര്‍ശകരുണ്ടായിരുന്നു, ഉച്ച ഭക്ഷണത്തിനുള്ള സമയം അതിക്രമിച്ചിരുന്നു. എല്ലാവര്ക്കും നല്ല വിശപ്പ്!

കുറച്ചു പേര്‍ ഊട്ടുപുരയില്‍ ഭഗവാന്‍ വരുന്നതും കാത്തു ഇലയിട്ടു ഇരിക്കുകയാണ്. ആ സമയത്ത് ഭഗവാന് വാതരോഗം കോപിച്ചു വല്ലാതെ ബുദ്ധിമുട്ടിലായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് കാല്‍ കൈ കൊണ്ട് തിരുമ്മി ഒന്നു ചൂടാക്കിയ ശേഷമേ സോഫയില്‍ നിന്നും എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചിരുന്നുള്ളൂ. അല്‍പ സമയത്തെ കാല്‍ തിരുമലിനു ശേഷം ഭഗവാന്‍ എഴുന്നേറ്റു ഊട്ടുപുരയിലേക്കു നടന്നു.

ഊട്ടുപുരയുടെ പടവുകള്‍ വടി കുത്തി കയറുമ്പോള്‍ അദ്ദേഹം അടുത്ത ഗ്രാമത്തില്‍ നിന്നു വന്ന ഒരു പാല്‍ക്കാരന്‍ ദൂരെ നില്‍ക്കുന്നത് കണ്ടു. ചുമലില്‍ അയാള്‍ ഒരു മണ്‍കലം തൂക്കിയിട്ടിരുന്നു.

പാല്‍ക്കാരനെ കണ്ടപ്പോള്‍ ഭഗവാന്‍ തന്റെ നടത്തം നിര്‍ത്തി.

“ആരാണിത്? ചിന്നപ്പായനല്ലേ?”, എന്ന് ചോദിച്ചു

“അതെ സ്വാമീ, ഇത് ചിന്നപ്പായന്‍ തന്നെയാണേ”, പാല്‍ക്കാരന്‍ ഭവ്യതയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു.

ഭഗവാന്‍: “സുഖമാണോ ചിന്നപ്പായാ? എന്നെ കാണാന്‍ വന്നതാണോ?

വളരെ നല്ലത്. നിന്റെ കുടത്തില്‍ എന്താണ്? എനിക്കു കൊണ്ട് വന്ന കഞ്ഞിയാണോ?”

ചിന്നപ്പായന്‍ ചെറിയ ജാള്യതയോടെ മറുപടി പറഞ്ഞു, ‘അതെ സ്വാമീ, കുറച്ചു കഞ്ഞിയാണേ”.

അയാള്‍ക്ക്‌ സങ്കോചം തോന്നിയതിലും കാര്യമുണ്ട്. ആശ്രമത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ വലിയ ആളുകളാണ് സന്ദര്‍ശകരായി വരുന്നത്. അവരൊക്കെ ഭഗവാന്റെ മുന്‍പില്‍ കുട്ടികളെ പോലെ നിലത്തിരിക്കുന്നു, പുറകെ നടക്കുന്നു.

“വരൂ ചിന്നപ്പായാ, നമുക്ക് കഞ്ഞി കുടിക്കാം”.

 ഭഗവാന്‍ നടന്ന് ചിന്നപ്പായന്റെ അടുത്ത് എത്തി. തന്റെ വടി നിലത്തിട്ട് രണ്ടു കൈത്തലവും ഒരു കുമ്പിളാക്കി അയാളുടെ മുന്നില്‍ കുനിഞ്ഞു നിന്നു. ചിന്നപ്പായന്‍ ആ കൈകുമ്പിളിലേക്ക് കഞ്ഞി ഒഴിച്ച് കൊടുത്തു. കഞ്ഞി മുഴുവനും ഭഗവാന്‍ സ്വാദോടെ കുടിച്ചു. പാല്‍ക്കാരന്‍ വളരെ സന്തുഷ്ടനായി, ഭഗവാന്‍ തന്നെ മറന്നിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല, തന്റെ കയ്യില്‍ നിന്നും കഞ്ഞി വാങ്ങി കുടിച്ചിരിക്കുന്നു.

 ഊട്ടുപുരയില്‍ ഇതേ സമയം ഭഗവാനെ കാത്തിരുന്നവര്‍ അസ്വസ്ഥരായി. എന്താണ് ഈ കാലതാമസം എന്നറിയാന്‍ ചിലര്‍ പുറത്തിറങ്ങി. അവര്‍ക്ക് പുറത്തു കണ്ട കാഴ്ച തീരെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ല. നീരസം മറച്ചു വയ്ക്കാതെ അവര്‍ മഹര്‍ഷികളോട് പറഞ്ഞു.

“ഭഗവാന്‍ അങ്ങെന്താണ് കാണിക്കുന്നത്? ഞങ്ങള്‍ അവിടെ വിശന്നു ഭഗവാന്‍ വരുന്നതും കാത്തിരിക്കുന്നു. അങ്ങാകട്ടെ, ആ പാല്‍ക്കാരന്റെ കൂടെ നിന്നു കഞ്ഞി കുടിക്കുന്നു.”

ഭഗവാന് അല്പം ദേഷ്യം വന്നു, അതു പറഞ്ഞയാളെ ശാസിച്ചു.

 “നിങ്ങളെന്താണ്‌ വിചാരിച്ചത്? ഞാന്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി മാത്രം ഇവിടെ ഇരിക്കുന്ന ആളാണോ? ഞാന്‍ പണ്ട് മലയില്‍ താമസിച്ചിരുന്നപ്പോള്‍ നിങ്ങളില്‍ ആരെങ്കിലും അവിടെ വന്നിരുന്നോ. അന്ന് ഇവിടത്തെ ഇടയന്മാരും, കൃഷിക്കാരുമാണ് എനിക്ക് അവരുടെ ഭക്ഷണത്തില്‍ നിന്നും ഒരു പങ്കു തന്നിരുന്നത്”

ഇത്രയും പറഞ്ഞു ഭഗവാന്‍ പാല്‍ക്കാരനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു ഊട്ടുപുരയിലേക്കു കയറി പോയി.

Source: http://sri-ramanan.blogspot.com/

You are neither the image not the mirror - Maharaj

M: What people are you trying to understand? What exactly are you after?
Q: Integration.
M: If you want integration, you must know whom you want to integrate.
Q: By meeting people and watching them, one comes to know oneself also. It goes together.
M: It does not necessarily go together.
Q: One improves the other.
M: It does not work that way. The mirror reflects the image, but the image does not improve the mirror. You are neither the mirror nor the image in the mirror. Having perfected the mirror so that it reflects correctly, truly, you can turn the mirror round and see in it a true reflection of yourself — true as far as the mirror can reflect. But the reflection is not yourself — you are the seer of the reflection. Do understand it clearly — whatever you may perceive you are not what you perceive.
Q: I am the mirror and the world is the image?
M: You can see both the image and the mirror. You are neither. Who are you? Don’t go by formulas. The answer is not in words. The nearest you can say in words is: I am what makes perception possible, the life beyond the experiencer and his experience.
Now, Can you separate yourself both from the mirror and the image in the mirror and stand completely alone, all by yourself?
Q: No, I cannot.
M: How do you know that you cannot? There are so many things you are doing without knowing how to do it. You digest, you circulate your blood and lymph, you move your muscles — all without knowing how. In the same way, you perceive, you feel, you think without knowing the why and how of it. Similarly you are yourself without knowing it. There is nothing wrong with you as the Self. It is what it is to perfection. It is the mirror that is not clear and true and, therefore, gives you false images. You need not correct yourself — only set right your idea of yourself. Learn to separate yourself from the image and the mirror, keep on remembering: I am neither the mind nor its ideas: do it patiently and with convictions and you will surely come to the direct vision of yourself as the source of being — knowing — loving, eternal, all-embracing all-pervading. You are the infinite focussed in a body. Now you see the body only. Try earnestly and you will come to see the infinite only.
Q: The experience of reality, when it Comes, does it last?
M: All experience is necessarily transient. But the ground of all experience is immovable. Nothing that may be called an event will last. But some events purify the mind and some stain it. Moments of deep insight and all-embracing love purify the mind, while desires and fears, envies and anger, blind beliefs and intellectual arrogance pollute and dull the psyche.
Q: Is self-realisation so important?
M: Without it you will be consumed by desires and fears, repeating themselves meaninglessly in endless suffering. Most of the people do not know that there can be an end to pain. But once they have heard the good news, obviously going beyond all strife and struggle is the most urgent task that can be. You know that you can be free and now it is up to you. Either you remain forever hungry and thirsty, longing, searching, grabbing, holding, ever losing and sorrowing, or go out whole-heartedly in search of the state of timeless perfection to which nothing can be added, from which nothing — taken away. In it all desires and fears are absent, not because they were given up, but because they have lost their meaning.
Q: So far I have been following you. Now, what am I expected to do?
M: There is nothing to do. Just be. Do nothing. Be. No climbing mountains and sitting in caves. I do not even say: ‘be yourself’, since you do not know yourself. Just be. Having seen that you are neither the ‘outer’ world of perceivables, nor the ‘inner’ world of thinkables, that you are neither body nor mind — just be.
Q: Surely, there are degrees of realisation.
M: There are no steps to self-realisation. There is nothing gradual about it. It happens suddenly and is irreversible. You rotate into a new dimension, seen from which the previous ones are mere abstractions. Just like on sunrise you see things as they are, so on self-realisation you see everything as it is. The world of illusions is left behind.
Q: In the state of realisation do things change? They become colourful and full of meaning?
M: The experience is quite right, but it is not the experience of reality (sadanubhav), but of harmony (satvanubhav) of the universe.
Q: Nevertheless, there is progress.
M: There can be progress only in the preparation (sadhana). realisation is sudden. The fruit ripens slowly, but falls suddenly and without return.

Source: http://o-meditation.com/2009/11/07/transiency-is-proof-of-unreality-nisargadatta-maharaj/

I AM THAT